Do tytułowego zagadnienia odniósł się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, który oceniał zasadność sprzeciwu wniesionego wobec zgłoszenia w sprawie zamiaru budowy ogrodzenia na terenie działki znajdującej się na obszarze wpisanym do rejestru zabytków. Jak brzmiało stanowisko Sądu?

W omawianej sprawie Wojewoda przyjął, że część działki znajduje się na obszarze publicznego ciągu pieszo-jezdnego, co sprawiało, że posadowienie tam ogrodzenia pozostawało w jego ocenie w sprzeczności z postanowieniami planu miejscowego. Sąd podkreślił jednak zdecydowanie, że poza odwołaniem się do strony Geoportal, której zasoby stanowią wyłącznie dane o charakterze informacyjnym i poglądowym, organ nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie takiego wniosku. Tymczasem zdaniem WSA powyższa kwestia ewentualnej niespójności granic ewidencyjnych działek wymagała jednoznacznych ustaleń, gdyż mogła mieć bezpośredni wpływ na wynik omawianej sprawy – jeśli prowadziłaby do sprzeczności inwestycji z postanowieniami planu miejscowego. Powinna zatem być wyjaśniona w sposób niebudzący wątpliwości i za pomocą dowodów, które poddają się kontroli zarówno stron, jak i sądowej – zaznaczył Sąd. Według WSA takim narzędziem nie są zarówno mapy znajdujące się w zasobach Geoportalu, jak i pomiary, na które organ się powoływał, jednakże akta administracyjne nie odzwierciedlały takiej czynności.

Wojewódzki Sąd zauważył też, że chociaż organy odnosiły się do kwestii linii rozgraniczających działkę inwestorki od ciągu pieszo-jezdnego, to żaden z organów nie odniósł się do tego, jaki jest status prawny takiego ciągu komunikacyjnego i czy istnieją ograniczenia w posadowieniu ogrodzeń wzdłuż tych ciągów.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 maja 2021 r., II SA/Gd 881/20

Źródło: CBOSA