„[…] przepisy prawa nie dają gminie uprawnienia do decydowania o intensywności zabudowy poprzez ograniczanie ilości lokali mieszkalnych w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, tym bardziej, że definicja budynku mieszkalnego jednorodzinnego jest jednoznaczna i wprost wynika z aktu o randze ustawowej – Prawa budowlanego. Wobec tego nie jest możliwe modyfikowanie tej definicji przez organy uchwałodawcze w aktach prawa miejscowego, a więc mających moc powszechnie obowiązującą na danym terenie” – to teza z wyroku WSA w Gdańsku. Na jakie wątki zwrócił uwagę Sąd w uzasadnieniu?
WSA oczywiście przypomniał o tym, że zgodnie z art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym jest budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku. W omawianej sprawie plan miejscowy dopuszczał w zabudowie mieszkaniowej jednorodzinnej tylko jeden budynek mieszkalny na działce, w którym może być maksymalnie jeden lokal mieszkalny lub jeden lokal mieszkalny i jeden lokal usługowy. Sąd zauważył, że intencją Rady w ramach uchwalenia przywołanego postanowienia miejscowego planu było co prawda ograniczenie powstawania zabudowy wielolokalowej na jednej działce budowlanej, to jednak zostało dokonane w taki sposób, że Skarżący nie mógł zrealizować zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej rozumianej tak, jak przewidział o ustawodawca w art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego.
Wojewódzki Sąd zauważył też, że w myśl art. 31 ust. 3 Konstytucji RP ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw może być ustanowione tylko w ustawie i tylko wtedy gdy jest to konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osób, a ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 maja 2021 r., II SA/Gd 22/21
Źródło: CBOSA
