Art. 52 Prawa budowlanego nie wskazuje wprost, kto ma być adresatem decyzji, gdyż to zależy w każdym przypadku od ustaleń stanu faktycznego sprawy i od uznania organu wydającego decyzję administracyjną, która powinna być wykonalna i skuteczna na etapie postępowania administracyjnego i postępowania egzekucyjnego.

Oczywiście właściciel ma najszersze prawo do nieruchomości i to od niego zależy, czy prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w drodze umowy przekaże innemu podmiotowi, w jakim zakresie i na jaki czas. I to właściciel ponosi odpowiedzialność za stan nieruchomości i za to co się na niej wykonuje, chyba że bez jego zgody. Jednak nie można wykluczyć w niektórych przypadkach nałożenia obowiązku rozbiórki solidarnie (in solidum) na właściciela nieruchomości i inwestora. Tak więc zasada, że adresatem decyzji, o których mowa w art. 52 Prawa budowlanego, w pierwszej kolejności powinien być inwestor, jest słuszna ale tylko w tych przypadkach kiedy inwestor jest jednocześnie właścicielem nieruchomości.

Ponadto, przepis art. 52 Prawa budowlanego nie wskazuje jedynie adresata nakazu rozbiórki, lecz także potencjalnych adresatów postępowania legalizacyjnego, w którym organ nadzoru budowlanego ma obowiązek umożliwić legalizację samowoli budowlanej. W konsekwencji także wydanie postanowienia na podstawie art. 48 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego musi uwzględniać adresata potencjalnej decyzji nakazowej.

Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2020 r., sygn. akt: II OSK 1316/18