„Biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia stronie obiektywnego rozstrzygnięcia sprawy, należy, w ocenie sądu, przyjąć, że określenie >>brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji<<”, zawarte w art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. dotyczy również pracownika orzekającego w postępowaniu przed organem pierwszej instancji w określonej jego fazie, a nie koniecznie w całym postępowaniu.” – tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. 

Sąd podkreślił po pierwsze, że do dnia 11 kwietnia 2011 r., omawiany przepis wprost stanowił, że wyłączenie dotyczy tego pracownika, który brał udział w niższej instancji w wydaniu zaskarżonej decyzji. Od dnia 11 kwietnia 2011 r., ustawodawca pominął w tym przepisie sformułowanie: „w niższej instancji”, co stanowiło konsekwencję wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 grudnia 2008 r., sygn. akt P 57/07, w którym wskazano na niezgodność art. 24 § 1 pkt 5 w zw. z art. 27 § 1 i art. 127 § 3 k.p.a. – w zakresie, w jakim nie wyłącza członka SKO z postępowania z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, gdy członek ten brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu (opartej na orzecznictwie NSA) wykreślenie przez ustawodawcę sformułowania „w niższej instancji” daje o wiele szersze możliwości rozumienia sytuacji, w których pracownik organu podlega wyłączeniu – tak, aby zapewnić jak najpełniejszą realizację zasady prawdy obiektywnej przez stworzenie warunków do rozpoznania i rozstrzygania sprawy przez pracownika organu administracji lub sam organ.

WSA wskazał także na pogląd wyrażony w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2016 r., sygn. akt II GSK 135/15, z którego wynika, że dla dokonania prawidłowej wykładni art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a., należy mieć na uwadze cel wprowadzenia tej przesłanki wyłączenia pracownika organu.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 października 2020 r., II SA/Gd 540/20

Źródło: CBOSA