Jednocześnie z opracowywaniem pod koniec lat 50. ubiegłego wieku projektu Kodeksu postępowania administracyjnego specjalnie powołany przez Prezesa Rady Ministrów zespół opracował wzory niezbędnych pism i formularzy. Zostały one wydane po raz pierwszy w roku 1960 przez wydawnictwo Urzędu Rady Ministrów. Celem takiego działania było uzyskanie jednolitości działania administracji – dysponującej ówcześnie kadrami o bardzo zróżnicowanych kompetencjach.

Na przedmiotowych wzorach pracowały pokolenia urzędników. Wystarczy wspomnieć, że jeszcze w roku 1999 były – z niezbędnymi zmianami – drukowane w komentarzach do KPA. Czasy się jednak zmieniają, zmienia się również sam Kodeks – nie tylko w wyniku dokonywanych nowelizacji, lecz również zmiany linii orzeczniczej. Dało to asumpt do opracowania nowych wzorów pism i wydrukowania ich w postaci książkowej. Wśród powstałych dzieł na uwagę zasługuje publikacja Roberta Suwaja „Kodeks postępowania administracyjnego. Wzory pism i dokumentów”. Wydawnictwo Wolters Kluwer wypuściło właśnie jej drugie wydanie. W stosunku do poprzedniego wydania z 2014 roku uwzględniono m.in. nowe zasady ogólne postępowania administracyjnego, wykorzystano nowy kształt i formę pouczeń, a także uwzględniono treść klauzuli informacyjnej RODO.

Sam autor jest postacią znaną w środowisku administratywistów. Doktor habilitowany i profesor Politechniki Warszawskiej, jest nie tylko teoretykiem. Codzienną praktykę urzędową zna jako etatowy członek Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku. Praca w organie II instancji względem organów samorządowych pozwoliła mu zebrać przykłady najczęściej popełnianych błędów i tym samym położyć w opracowanych przez siebie wzorach szczególną uwagę na uniknięcie tych błędów.

Książka zawiera łącznie 140 wzorów uporządkowanych według kolejności artykułów KPA, których dotyczą. W ten sposób książkę otwiera wzór wniosku o rozstrzygnięcie sporu o właściwość, zaś zamyka wzór upoważnienia pracownika obsługującego organ do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Z punktu widzenia pracownika samorządowego nie wszystkie wzory będą użyteczne – w zbiorze znalazły się nie tylko wzory pism przygotowywanych przez organ I instancji, lecz również wzory dedykowane organowi II instancji, a nawet uczestnikom postępowania (np. wskazanie pełnomocnika do doręczeń na terenie kraju, czy wniosek organizacji społecznej o dopuszczenie jej do udziału w postępowaniu). W ten sposób został niewątpliwie poszerzony zakres odbiorców książki, jednakże kosztem jej nieco mniejszej użyteczności dla poszczególnych grup odbiorców.

Z merytorycznego punktu widzenia publikacja jest bez zarzutu, wybór omówionych stanów faktycznych – szeroki i ciekawy. To czego w niej zdecydowanie brakuje to jakiegokolwiek komentarza do poszczególnych wzorów. Komentarz taki byłby wskazany ze względów edukacyjnych. Przykładowo opierając się na pierwszym wzorze dotyczącym sporu o właściwość korzystne byłoby wskazanie dlaczego organem rozpatrującym spór jest Naczelny Sąd Administracyjny (ze względu na właściwość miejscową dwóch różnych samorządowych kolegiów odwoławczych) i dlaczego wniosek jest podpisywany przez trzech członków zarządu województwa. Oczywiście zawsze można zakładać, że odpowiednią wiedzę będą posiadali urzędnicy korzystający ze zbioru, ale wtedy równie dobrze można przyjąć, że potrafią sami większość pism zredagować.

Ze względu na wskazany brak książkę należy polecić urzędnikom mającym już pewne doświadczenie w zakresie prowadzenia postępowań administracyjnych. Pozwoli ona na refleksję nad poprawnością stosowanych w danym urzędzie wzorów; ułatwi również zredagowanie rzadziej używanych typów pism.

Warto dodać, że w książce znajduje się kod aktywacyjny zapewniający dostęp do elektronicznej wersji wzorów pism – dostępnych na stronie internetowej Wolters Kluwer.