W razie skierowania wniosku o udzielenie informacji publicznej, podmiot zobowiązany do jej udostępnienia, który taki wniosek otrzymał może zachować się w jeden z poniższych sposobów:

• udzielić, w formie czynności materialno- technicznej, informacji publicznej, gdy jest jej dysponentem oraz nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość jej udzielenia, co winno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku oraz w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem,
• poinformować wnioskodawcę, że jego wniosek nie znajduje podstawy w przepisach ustawy, gdyż żądanie nie dotyczy informacji mających charakter informacji publicznej, lub też wskazać, że organ nie jest dysponentem informacji, o których udzielenie wnioskodawca się zwrócił, bądź też poinformować stronę, że w sprawie obowiązuje inny tryb udzielenia informacji, niż ten, w którym strona się zwróciła,
• odmówić udostępnienia informacji lub umorzyć postępowanie, czego winien dokonać w formie decyzji administracyjnej,
• odmówić udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Bezczynność organu w sytuacji określonej przepisami ustawy polega więc na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje i jednocześnie nie wydaje decyzji o odmowie jej udostępnienia, albo też udziela informacji niepełnej, czy też niezgodnej z wnioskiem oraz gdy odmawia jej udzielenia w nieprzewidzianej do tej czynności formie, ponadto gdy nie informuje strony o tym, że nie posiada wnioskowanej informacji bądź żądana informacja nie stanowi informacji publicznej.

W sytuacji, w której podmiot nie jest w posiadaniu informacji publicznej żądanej we wniosku lub posiada ją tylko w pewnym zakresie (w części) i informuje wnioskodawcę o tym fakcie, z podaniem wyjaśnienia, że podmiot nie jest w posiadaniu informacji, względnie nie dysponuje pełną informacją - to taką odpowiedź adresata wniosku trzeba potraktować jako udzielenie informacji, choć oczywiście takie stanowisko może nie satysfakcjonować zainteresowanego. W przeciwnym razie, w sytuacji, gdy organ nie ma żądanej informacji, ewentualne orzeczenie sądu zobowiązujące do udzielenia informacji byłoby w ogóle niewykonalne. Nie można bowiem zobowiązać kogoś do udzielenia informacji, której nie ma. Również w sytuacji, gdy adresat wniosku stwierdzi, że wnioskowana informacja nie stanowi informacji publicznej, to prawidłowa reakcja na wniosek powinna polegać na wystosowaniu do wnioskodawcy pisemnej informacji wskazującej na taką właśnie kwalifikację jego żądania. Dokonanie tej czynności usuwa stan bezczynności adresata wniosku w zakresie udostępnienia danych, o jakie wnosiła strona.

Wyrok WSA Szczecinie z dnia 23 stycznia 2019 r., sygn. akt: II SAB/Sz 153/18