W przekonaniu Sądu, nie można zaakceptować sytuacji, w której organ administracji dokonuje wstępnej oceny formalnej wniosku - jego kompletności (zaczyna działać, podejmuje pierwszą w sprawie czynność) po upływie 5 miesięcy od jego złożenia (naruszając znacznie terminy określone w art. 35 k.p.a.) i to dopiero po interwencji samej strony.

Jednocześnie przed upływem ustawowego terminu do załatwienia sprawy organ, uchybiając obowiązkowi wynikającemu z w art. 36 k.p.a. nie zawiadomił strony o niezałatwieniu sprawy w terminie, nie podał przyczyn tego stanu rzeczy i nie wskazał nowego terminu załatwienia sprawy. Uczynił to dopiero organ nadrzędny po rozpoznaniu ponaglenia strony. Czynności polegające na zwróceniu się do odpowiednich służb o przekazanie wymaganych przez ustawę o cudzoziemcach informacji nie miały też charakteru złożonego. O ile czas oczekiwania na te informacje nie może obciążać Wojewody, to należy uznać, że niezałatwienia sprawy w terminie wskazanym w art. 35 k.p.a. nie można tłumaczyć koniecznością podjęcia szeregu czynności - skoro przez pierwsze 5 miesięcy organ nie podejmował żadnych działań.

Powyższe stanowi, że prowadzone w sprawie postępowanie - zakończone decyzją z (...) maja 2018 r. - Wojewoda prowadził przewlekle, naruszając zasady i terminy określone w art. 35 i art. 36 k.p.a. oraz w art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 10, art. 11 i art. 12 k.p.a. W świetle zaistniałych w sprawie okoliczności, Sąd stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania (art. 149 § 1 pkt 3p.p.s.a.), co orzeczono w pkt I sentencji wyroku.

Sąd uznał zarazem, że stwierdzona w niniejszej sprawie przewlekłość postępowania, aczkolwiek naganna, nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Jak już zaznaczono na wstępie, oceny sposobu prowadzenia postępowania pod kątem przewlekłości należy dokonywać mając na uwadze zindywidualizowane okoliczności sprawy, co każe uwzględniać m.in. stopień zaniedbań ze strony organu i naruszenia terminów załatwienia sprawy, obiektywną sytuację w jakiej działa oraz sposób zachowania strony. Dokonując oceny czy naruszenie prawa jest rażące, należy wziąć pod uwagę nie tylko proste zestawienie terminów rozpoczęcia postępowania i jego zakończenia, względnie braku zakończenia, lecz także warunkowane okolicznościami materialnoprawnymi sprawy czynności, jakie powinien podjąć organ, dążąc do merytorycznego rozstrzygnięcia konkretnej sprawy. Rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie ciężkie, które nosi cechy oczywistej i wyraźnej sprzeczności z obowiązującym prawem.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 sierpnia 2018 r. III SAB/Wr 26/18

Źródło: CBOSA