Z ogólnych zasad postępowania administracyjnego wynika, że organy administracji publicznej mają obowiązek działać wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do załatwienia sprawy (art. 12 § 1 k.p.a.), a także zobowiązane są - w myśl art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a.- do podejmowania z urzędu lub na wniosek stron wszelkich czynności niezbędnych do jej wyjaśnienia i załatwienia.
W myśl art. 35 § 3 k.p.a. załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. W przypadku, gdy ponowne zawiśnięcie sprawy administracyjnej przed organem, jest konsekwencją uchylenia uprzednio wydanych decyzji przez sąd administracyjny, termin ów - stosownie do art. 286 § 2 p.p.s.a. - rozpoczyna swój bieg do zwrotu akt organowi.
Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wystąpiły w niej niewątpliwie przesłanki uzasadniające stwierdzenie bezczynności Ministra Infrastruktury. Poza sporem bowiem pozostaje okoliczność, że wniosek o stwierdzenie nieważności wskazanego na wstępie orzeczenie, po uchyleniu uprzednio wydanych w sprawie decyzji i zwrocie akt do organu (co miało miejsce 31 lipca 2013 r.) nie został dotychczas rozpoznany. Podczas, gdy powinno to nastąpić co do zasady do końca sierpnia 2013 r. Mało tego, do dnia wniesienia skargi - a więc przez przeszło 4 lata - aktywność organu w sprawie ograniczyła się wyłącznie do wystosowania do stron zawiadomienia o prowadzeniu postępowania nadzorczego i wyznaczeniu dodatkowego terminu jego zakończenia, który zresztą nie został dochowany - (vide zawiadomienie z (...) marca 2017 r. nr (...) - t. nr 3). Bez reakcji organu pozostawały także monit i wezwania stron do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego zwłoką. Pierwszą natomiast i jedyną czynność procesową, która można uznać za ukierunkowaną na załatwienie sprawy - jaką było wystąpienie o akta z postępowania wywłaszczeniowego dotyczącego nieruchomości przy ul. (...) w (...) - zrealizował on dopiero po wniesieniu niniejszej skargi (vide pisma z (...) października 2017 r. nr (...) - t. nr 3).
Brak podejmowania przez tak znaczny okres czasu jakichkolwiek realnych działań zmierzających do merytorycznego załatwienia sprawy, pozostaje zatem w oczywistej sprzeczności z zasadą szybkości postępowania, co w dalszej kolejności prowadzić musi nieuchronnie do podważenia zaufania uczestników tego postępowania do organów władzy publicznej, a tym samym w sposób rażący narusza normy zawarte w przepisach art. 7, 8,12 oraz 35 § 1 i 3 k.p.a. w zw. z art. 286 § 2 p.p.s.a.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2018 r. I SAB/Wa 615/17
Źródło: CBOSA
