Rażącym naruszeniem prawa jest stan, w którym bez żadnej wątpliwości można stwierdzić, iż naruszono prawo w sposób oczywisty. Dla uznania rażącego naruszenia prawa nie jest wystarczające samo przekroczenie przez organ ustawowych obowiązków, czyli także terminów załatwienia sprawy. Wspomniane przekroczenie musi być znaczne i niezaprzeczalne. Rażące opóźnienie w podejmowanych przez organ czynnościach ma być pozbawione jakiegokolwiek racjonalnego uzasadnienia.

Sąd wskazał, że niewątpliwie brak formalnego wszczęcia postępowania egzekucyjnego z wniosku skarżącego, pomimo nakazania takiego postępowania w wyroku WSA, przemawia za stwierdzeniem rażącej bezczynności organu w tym zakresie. Ustalenie, że organ w istocie nie podejmował czynności, istotnych i skutecznych z punktu widzenia konieczności wykonania wyroku i załatwienia sprawy przesądza o tym, że pozostaje on w bezczynności, która osiągnęła poziom kwalifikowanego, rażącego naruszenia prawa. W takim przypadku uzasadnione jest wymierzenie przez Sąd grzywny.

Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 27 marca 2018 r., sygn. akt: II SA/Bk 922/17