Numer telefonu komórkowego, sam w sobie, nie posiada wartości majątkowej i nie zawiera informacji o majątku publicznym. Nie zawiera też informacji o sposobie organizacji i zasadach funkcjonowania podmiotu publicznego, do którego jest przypisany. Numer służbowego telefonu komórkowego jest informacją dotyczącą sfery wewnętrznej funkcjonowania podmiotu publicznego, niemającą znaczenia dla wymienionych w art. 6 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej dziedzin sfery publicznej. Tak wynika z wyroku NSA z 14 października 2015 r. sygn. I OSK 2056/14.

Sąd wskazał, że telefon komórkowy nie służy też – bo nie może i z wielu powodów nie powinien – do bezpośredniego komunikowania się obywatela z funkcjonariuszem publicznym lub organem władzy publicznej. Służy natomiast do wewnętrznego komunikowania się osób wykonujących przypisane im zadania publiczne. Potrzeba takiej komunikacji może zaistnieć również poza godzinami urzędowania. Dlatego nietrafny jest argument, że osoba dysponująca telefonem komórkowym może nie odbierać połączeń poza godzinami pracy lub odbierać w każdym czasie tylko wybrane połączenia. Sposoby i terminy przyjmowania osób chcących skomunikować się z reprezentantami organów władzy publicznej podane są do publicznej wiadomości, zatem obywatel ma możliwość przedłożenia swoich racji i nie może służyć do tego telefon komórkowy określonej osoby wykonującej zadania publiczne. Z tych wszystkich względów należy uznać, że informacja o numerze służbowego telefonu nie jest informacją publiczną. Informacja o publicznie dostępnych numerach telefonów znajduje się w Biuletynie Informacji Publicznej i te telefony służą publicznej komunikacji.

Źródło: CBOSA