Organ nie może wzywać strony do usuwania braków formalnych, w sytuacji, gdy ustanowiła ona pełnomocnika – takie stanowisko wynika z wyroku WSA w Krakowie z dnia 7 grudnia 2016 roku (sygn. akt: I SA/Kr 1062/16).

Zgodnie z art. 33 § 3 k.p.a., pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Jeśli pełnomocnictwo nie zostało załączone, to organ ma obowiązek wezwać pełnomocnika do przedłożenia pełnomocnictwa. Oznacza to, że skoro zgodnie z art. 33 § 3 k.p.a. na pełnomocniku ciąży formalny obowiązek przedstawienia organowi dokumentu pełnomocnictwa, to w razie braku takiego dokumentu, organ powinien zwrócić się o uzupełnienie tego braku formalnego właśnie do pełnomocnika. Ustawodawca zobowiązał pełnomocnika, a nie stronę postępowania do wykazania umocowania do działania w sprawie.

Ponadto, organ nie może w takiej sytuacji, z pominięciem pełnomocnika, wzywać do uzupełnienia braku formalnego poprzez nadesłanie pełnomocnictwa wyłącznie strony postępowania, gdyż stanowiłoby to zaprzeczenie celowi, w jakim ustanawia się pełnomocnika. Strona postępowania administracyjnego, ustanawiająca pełnomocnika, chroni się przed skutkami nieznajomości prawa. W związku z tym, organ administracji publicznej w sprawie, w której strona powołała pełnomocnika nie może dowolnie decydować, czy o czynnościach procesowych informować pełnomocnika, czy też pomijając pełnomocnika informować wyłączenie stronę. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 40 § 2 k.p.a., w sprawach, w których strona ustanowiła pełnomocnika pisma doręcza się pełnomocnikowi, a nie stronie postępowania.

Wezwanie o nadesłanie pełnomocnictwa zaadresowane do strony oznacza, że organ naruszył dyspozycję art. 64 § 2 k.p.a. w zw. z art. 33 § 3 k.p.a. oraz 40 § 2 k.p.a., a pełnomocnik nie został prawidłowo wezwany do przedłożenia pełnomocnictwa, zaś wezwanie strony do usunięcia tego braku, nie może wywoływać skutków prawnych.