Domniemanie skuteczności doręczenia dokonywanego w trybie art. 44 k.p.a., zdeterminowane jest łącznym spełnieniem określonych w nim przesłanek.

Po pierwsze, niemożnością doręczenia pisma adresatowi pod prawidłowo oznaczonym adresem jego miejsca zamieszkania, jego dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy. Po drugie, pozostawieniem przesyłki dla adresata w oddawczym urzędzie pocztowym i dwukrotnego umieszczenia zawiadomienia o dacie i miejscu pozostawienia przesyłki w skrzynce na korespondencję lub w innych miejscach wskazanych w art. 44 § 2 k.p.a. Po trzecie, upływem czternastodniowego terminu przechowywania pisma w placówce pocztowej. Bezskuteczny upływ 14-dniowego terminu prowadzi w rezultacie do ziszczenia się fikcji doręczenia zastępczego. Okoliczności dotyczące sposobu, w jaki adresat został zawiadomiony o nadejściu przesyłki oraz gdzie i w jakim terminie może ją odebrać, nie mogą nasuwać wątpliwości i muszą wynikać z materiału dowodowego sprawy, a przede wszystkim z dokumentu zwrotnego potwierdzenia odbioru dołączonego do doręczanej przesyłki, gdyż to na nim powinna znajdować się adnotacja doręczyciela o dopełnieniu wszystkich wskazanych przepisem art. 44 k.p.a. warunków. Wskazać w tym miejscu trzeba, że argument o nieodnalezieniu przez adresata awiza w miejscu, w którym zostawił je doręczyciel (w tym wypadku oddawcza skrzynka pocztowa) nie wpływa na prawidłowość skutecznego doręczenia przesyłki w trybie art. 44 k.p.a., albowiem odnalezienie awiza przez adresata nie jest warunkiem zastosowania fikcji prawnej doręczenia przewidzianej w tym przepisie.  Także fakt przedwczesnego powtórnego awizowania przesyłki nie świadczy o wadliwości doręczenia zastępczego, o którym mowa w art. 44 k.p.a. Trzeba mieć bowiem na względzie, że drugie zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki nie otwiera biegu kolejnego 7-dniowego terminu, a jedynie przypomina o biegnącym już terminie, który upływa 14 dni, licząc od dnia pierwszego zawiadomienia.

Wyrok NSA z dnia 18 maja 2020 r., sygn. akt: II OSK 2764/19