Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

„Przyjazne prawo”, czyli deregulacja trwa

„Przyjazne prawo”, czyli deregulacja trwa fotolia.pl

Resort przedsiębiorczości i technologii przygotował projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych. Projekt o roboczym tytule „Przyjazne prawo” zakłada zmiany w… 74 ustawach.

Przedsiębiorca jako konsument

Jak wskazują projektodawcy, z praktyki stosowania definicji konsumenta zawartej w ustawie – Kodeks cywilnym wynika, że osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, zawierając umowę z innym przedsiębiorcą – profesjonalistą (oferującym świadczenie z zakresu swojej branży lub specjalizacji) jest traktowana także jako podmiot profesjonalny; nawet wtedy, gdy umowa ta nie jest bezpośrednio związana z branżą lub specjalizacją, którą ta osoba wykonuje/reprezentuje. Wystawienie faktury za towar lub usługę „na firmę” jest równoznaczne z uznaniem, że dokonano tego w ramach obrotu z udziałem obu podmiotów profesjonalnych (każda czynność prawna potwierdzona fakturą wystawioną na przedsiębiorcę jest uznawana za czynność bezpośrednio związaną z jego działalnością gospodarczą lub zawodową). Przedstawione w projekcie rozwiązanie ma na celu przeciwdziałanie ww. problemowi. Proponuje się objęcie przepisami o ochronie konsumentów osoby fizycznej, która dokonuje z innym przedsiębiorcą czynności prawnej związanej z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą lub zawodową, lecz nieposiadającej dla niej charakteru zawodowego.

W związku z tym rodzi się jednak pytanie o interpretację zwrotu „charakter zawodowy”. Projektodawcy wskazują na jego funkcjonowanie w Kodeksie cywilnym (art. 355 § 2) – nie zmienia to faktu, że kwestia ta na pewno będzie podnoszona w toku prac legislacyjnych.

Uczniowskie kluby sportowe

Proponowanych w tym zakresie jest kilka modyfikacji. Pierwsza zmiana ma na celu eliminację rozbieżności występujących w praktyce dotyczącej możliwości przerejestrowania ww. klubów z jednej ewidencji do drugiej ewidencji (w przypadku zmiany siedziby klubu).

Druga związana jest z tym, że obecnie ustawa o sporcie nie zawiera przepisów wprost dających możliwość przerejestrowania uczniowskich klubów sportowych oraz klubów sportowych działających w formie stowarzyszenia, których statuty nie przewidują prowadzenia działalności gospodarczej z ewidencji starosty do KRS. Przepisów takich nie zawiera również ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym. W związku z tym w opinii autorów zasadną jest zmiana w ustawie o sporcie, mająca na celu umożliwienie przerejestrowywania z ewidencji starosty do KRS-u uczniowskich klubów sportowych oraz klubów sportowych działających w formie stowarzyszenia, których statuty nie przewidują prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowa zmiana ma umożliwić dalsze działanie ww. podmiotów z zachowaniem ciągłości organizacyjnej, co może mieć wpływ m.in. na możliwość ubiegania się przez te podmioty o środki publiczne (gdzie często jednym z wymogów jest np. 3-letni okres działalności) przy jednoczesnej możliwości korzystania z uprawnień związanych z wpisem do KRS-u (np. prowadzenie działalności gospodarczej).

Ponadto projekt przewiduje wprowadzenie przepisu wyraźnie przesądzającego, że ewidencja klubów sportowych prowadzona przez starostę jest jawna.

Sukcesja decyzji administracyjnych

Nowe regulacje (Rozdział 7a) dodawane do ustawy o zarządzie sukcesyjnym mają przyznać nabywcy przedsiębiorstwa uprawnienie do złożenia do właściwego organu wniosku o przeniesienie na niego decyzji związanej z przedsiębiorstwem. Przez nabywcę przedsiębiorstwa przepisy te rozumieją jednak nie każdy podmiot, a tylko przedsiębiorcę – w tym osobę prawną albo jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 331 § 1 k.c., do której wniesiono przedsiębiorstwo tytułem wkładu. Jeżeli składniki przedsiębiorstwa nabywa osoba niemająca statusu przedsiębiorcy – brak jest podstaw do przenoszenia na nią decyzji, które są związane z działalnością gospodarczą.

Procedura przeniesienia decyzji jest analogiczna do przewidzianej w art. 42-44 ustawy o zarządzie sukcesyjnym. Nabywca przedsiębiorstwa może złożyć do organu administracji publicznej, który wydał decyzję związaną z przedsiębiorstwem, wniosek o przeniesienie na niego tej decyzji w terminie 3 miesięcy od dnia nabycia. Do czasu upływu tego terminu, decyzja nie wygasa.

Organ przenosi decyzję związaną z przedsiębiorstwem na nabywcę przedsiębiorstwa, jeżeli:

  1. warunki do uzyskania tej decyzji, określone w przepisach odrębnych ustaw są spełnione;
  2. przedłoży on dokumenty potwierdzające spełnienie tych warunków;
  3. oświadczy on, że przyjmuje wszystkie warunki zawarte w decyzji i zobowiązuje się do wykonania związanych z nią obowiązków.

Z projektem ustawy można zapoznać się tutaj.

Czw., 11 Kw. 2019 0 Komentarzy Dodane przez: Bartłomiej Zydel