Zgodnie z obowiązującymi przepisami pierwsza kopia dokumentacji medycznej udostępniania jest pacjentowi za darmo. W razie złożenia kolejnego wniosku pacjentowi musi zostać udostępniona bezpłatnie tylko ta część dokumentacji, której wcześniej nie otrzymał. W pozostałym zakresie podmiot leczniczy może pobrać opłatę.

Wysokość opłaty uwzględnia podatek od towarów i usług, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów usługa jest opodatkowana tym podatkiem. W tej kwestii placówki medyczne podnosiły wątpliwości co do naliczania podatku VAT, zatem Rzecznik Praw Pacjenta zwrócił się do Ministerstwa Finansów o udzielenie stosownych wyjaśnień.

W świetle uzyskanej odpowiedzi warunki korzystania ze zwolnień od podatku wynikających z dyrektywy w sprawie VAT powinny zapewniać ich prawidłowe i proste stosowanie. Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy nie zobowiązują pacjenta do podawania celu, dla którego ubiega się on o dostęp do dokumentacji medycznej, za uzasadnione należy uznać każde udostępnienie dokumentacji medycznej na wniosek pacjenta, jego przedstawiciela ustawowego bądź innej upoważnionej przez niego osoby, a także innego podmiotu leczniczego udzielającego temu pacjentowi świadczeń zdrowotnych (jeżeli dokumentacja ta jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych), za usługę ściśle związaną z usługą opieki medycznej, służącą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Za racjonalne uznać bowiem należy twierdzenie, że generalnie dokumentacja taka jest potrzebna pacjentowi do celów związanych z ochroną jego zdrowia. W takim przypadku udostępnienie dokumentacji medycznej jest zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

Opodatkowaniu podlega natomiast udostępnianie dokumentacji na wniosek pozostałych podmiotów wskazanych w art. 26 ustawy o prawach pacjenta, jako że jest realizowane w innym celu niż ochrona zdrowia (np. sprawowanie nadzoru i kontroli przez właściwe instytucje, prowadzenie postępowań w sprawie orzeczenia o niepełnosprawności czy prowadzenie rejestru usług medycznych).

Źródło: RPP