Minister odmówił udzielenia zezwolenia na uprzywilejowanie w ruchu drogowym pojazdów samochodowych. Wniosek Skarżącej traktował o tym, że pojazdy te są wykorzystywane w związku z zawartymi przez Skarżącą umowami w zakresie przewozu pacjentów w stanach zagrażających życiu i zdrowiu oraz do zabezpieczeń medycznych imprez masowych. Co na ten temat powiedział WSA w Warszawie?

Sąd przychylił się do rozważań Ministra. Wskazał przy tym na to, że art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy – Prawo o ruchu drogowym ma charakter przepis iuris stricti. Przepis ten przewiduje jasny i niezbędny warunek udzielenia przedmiotowej zgody przez Ministra – wykazanie, że pojazd „jest używany w związku z ratowaniem życia i zdrowia ludzkiego”. Z przedstawionego kontekstu językowego i pozajęzykowego wynika, że w przypadku pojazdów służb medycznych lub sanitarnych uprzywilejowanie jest dopuszczalne niezależnie, a więc dodatkowo, pomocniczo w stosunku do jednostek ratownictwa medycznego, działającego na podstawie odrębnych przepisów. To dlatego właśnie zgoda na uprzywilejowanie pojazdu w ruchu drogowym niepodlegających przepisom o ratownictwie medycznym i niepodlegającym pozostałym przepisom art. 53 ust. 1 ustawy, nie jest automatyczna, lecz zależy od konkretnej, szczegółowo uzależnionej kontekstowo decyzji Ministra. Minister nie dysponuje tu swobodą rozstrzygania, komu udzielić omawianego przywileju, a komu nie, lecz musi stwierdzić, że pojazd jest używany w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego. Brzmienie powoływanego przepisu wyraźnie wskazuje, że przesłanką udzielenia zgody jest faktyczne, aktualne, a nie potencjalne używanie pojazdu we wskazanym celu.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd, z dokumentów przedłożonych przez Skarżącego do dnia wydania zaskarżonej decyzji (a więc w zakresie wykazania przesłanek do ewentualnego uprzywilejowania pojazdów w ruchu drogowym) nie wynikał natomiast fakt rzeczywistego używania przedmiotowych pojazdów w celu ratowania i życia ludzi. Żaden z dowodów nie dotyczył więc rzeczywistego i faktycznego używania pojazdów skarżącego dla ratowania i życia zdrowia ludzi; jedynie przedłożone umowy dotyczyły takiej hipotetycznej i przyszłej możliwości.

Sąd wyjaśnił ponadto, że nie noszą omawianych cech transporty pacjenta, transporty sanitarne wykonywane przez wnioskodawcę w ramach świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, ani nawet transport krwi.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2019 r., VII SA/Wa 2064/18

Źródło: CBOSA