Zgodnie z treścią art. 99 ust.1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami, starosta (prezydent miasta) wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na badanie lekarskie, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu jego zdrowia.
Przytoczone regulacje prawne nie wskazują precyzyjnie, jakie zastrzeżenia są wystarczające do skierowania danej osoby na badania lekarskie. Mowa w nich jedynie o tym, że muszą być one "uzasadnione" i "poważne" oraz, że informacja o nich musi być wiarygodna. Są to zatem stwierdzenia dość ogólne, pozostawiające właściwemu organowi administracji możliwość dokonania oceny, czy w konkretnym wypadku zastrzeżenia są właśnie tego rodzaju, a celem powołanych regulacji jest zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wyrok WSA w Łodzi z 14 czerwca 2017 r. sygn. III SA/Łd 1092/16.
W rozpoznawanej sprawie przyczyną, dla której starosta skierował skarżącego na badania lekarskie był wniosek Prokuratury Rejonowej w przedmiocie ustalenia zdolności do kierowania pojazdami mechanicznymi przez skarżącego. Prokurator powołał się w tym wniosku na opinię sądowo-psychiatryczną sporządzoną przez biegłych specjalistów psychiatrów w związku z toczącym się przeciwko skarżącemu postępowaniem karnym. Z treści opinii wynika, że u skarżącego stwierdzono chorobę psychiczną. Skarżący cierpi na utrwalone zaburzenia urojeniowe, prezentuje objawy paranoicznych zaburzeń osobowości. Postępowanie karne zakończyło się jego umorzeniem z powodu stwierdzenia, że skarżący nie popełnił przestępstwa z uwagi na niemożność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.
Sąd wskazał, że opisane przypadłości zdrowotne należy kwalifikować do tych, które mogą potencjalnie wpływać na wymaganą od kierującego pojazdem zdolność panowania nad swoim zachowaniem w trakcie uczestniczenia w ruchu drogowym. Informacja o zastrzeżeniach, co do stanu zdrowia skarżącego, zawierająca ustalenia biegłych, którzy rozpoznali u skarżącego utrwalone zaburzenia urojeniowe oraz objawy paranoicznych zaburzeń osobowości stanowi informację wiarygodną, a zatem uzasadniającą wydanie decyzji na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b w zw. z art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami. Wskazana opinia została bowiem wydana przez specjalistów w danej dziedzinie (biegłych sądowych), a więc osoby posiadające wiadomości specjalne.
Sąd podkreślił, że z żadnego powszechnie obowiązującego przepisu prawa nie wynika niedopuszczalność czynienia przez organ administracji publicznej ustaleń stanu faktycznego istotnych dla rozstrzygnięcia określonej sprawy administracyjnej – w tym na podstawie art. 99 ust. 1 pkt. 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami. - w oparciu o opinię biegłych sporządzoną na potrzeby postępowania karnego.
Sąd odwołując się do wcześniejszych orzeczeń sądów administracyjnych wskazał, że użytkownicy dróg publicznych powinni pozostawać w uzasadnionym przekonaniu, że organ administracji publicznej, który posiada do tego ustawowe uprawnienia, podejmuje działania mające na celu wyeliminowanie zagrożeń, jakie mogą stwarzać kierowcy posiadający prawo prowadzenia pojazdów, pomimo iż stan ich zdrowia nie daje gwarancji bezpiecznego kierowania pojazdem (por. wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2017 r. sygn. I OSK 509/15 publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie ulega wątpliwości, że kondycja zdrowotna każdego człowieka, w tym i kierującego, może z czasem ulec pogorszeniu. Ewentualne niedomagania zdrowotne kierowcy są ważnym czynnikiem wpływającym na bezpieczeństwo nie tylko samego zainteresowanego ale także innych uczestników ruchu drogowego. Ochrona bezpieczeństwa ruchu drogowego wymaga zatem, aby organ wydający uprawnienia do prowadzenia pojazdów czuwał nie tylko nad tym, aby uprawnienia te otrzymały osoby mające odpowiedni stan zdrowia, ale także by kontrolował on, czy kierujący w późniejszym czasie nie utracił zdolności zdrowotnych do kierowania pojazdami. Temu celowi miała i ma służyć instytucja wprowadzona poprzednio do ustawy Prawo o ruchu drogowym, a obecnie w art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami (por. wyrok NSA z dnia 30 listopada 2016 r. sygn. akt I OSK 1699/16 publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Źródło: CBOSA
