Jak należy postąpić, jeżeli ostatni dzień ważności zezwoleń na pracę, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1–5 lub ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przypada w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2?

Artykuł 88 powołanej ustawy reguluje kwestie związane z obowiązkiem posiadania przez cudzoziemca zezwolenia na pracę w Polsce. Ustęp 1 tego przepisu enumeratywnie wymienia okoliczności, w których wymagane jest zezwolenia na pracę. Natomiast ust. 2 odnosi się do zezwolenia na pracę sezonową.

Zezwolenie na pracę jest wydawane na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi. Natomiast przedłużenie zezwolenia następuje na pisemny wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi, złożony nie wcześniej niż w terminie 90 dni i nie później niż w terminie 30 dni przed upływem okresu ważności zezwolenia. (art. 88a ust. 1 i 1a)

Odpowiedź na postawione we wstępie pytanie przewiduje art. 1 pkt 14 projektu ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustawy z druku sejmowego nr 299.

Przedłużenie zezwoleń na pracę z mocy prawa

Powołany przepis przewiduje dodanie art. 15zzq, który w ust. 1 wskazuje, że jeżeli ostatni dzień ważności zezwolenia na pracę, o którym mowa powyżej przypada w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, okres ważności tego zezwolenia na pracę ulega przedłużeniu z mocy prawa do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni. Przepis ten znajduje zastosowanie także do decyzji o przedłużeniu zezwolenia na pracę lub decyzji o przedłużeniu zezwolenia na pracę sezonową, co oznacza, że okres ważności tych decyzji również ulega przedłużeni z mocy prawa do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.

Przedłużenie zezwoleń z mocy prawa spowodowało konieczność wprowadzenie szczególnego przepisu określającego termin złożenia wniosku o przedłużenie zezwolenia na pracę w drodze indywidualnej decyzji administracyjnej po przedłużeniu okresu ważności zezwolenia na pracę z mocy prawa. W przypadku przedłużenia okresu ważności zezwolenia na pracę z mocy prawa stosowanie terminu określonego w powołanym wyżej art. 88a ust. 1a powodowałoby brak możliwości późniejszego złożenia wniosku o przedłużenie zezwolenia na pracę. Z tego względu w projekcie przewidziano, że wniosek składa się nie wcześniej niż w terminie 90 dni przed upływem okresu ważności zezwolenia na pracę określonego w tym zezwoleniu i nie później niż w ostatnim dniu okresu ważności przedłużonego z mocy prawa (art. 15zzq ust. 2).

Wydłużenie dopuszczalnego okresu pracy bez zezwolenia na pracę

Art. 88z ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy reguluje zagadnienie sporządzania przez podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi, oświadczeń o powierzeniu wykonywania pracy, podlegających wpisaniu do ewidencji oświadczeń. Natomiast w ust. 2 przepis ten stanowi, że powiatowy urząd pracy właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce stałego pobytu podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi wpisuje oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi do ewidencji oświadczeń, po spełnieniu przesłanek wskazanych w tym przepisie.

W art. art. 15zzq ust. 3 projektu ustawy uregulowano, że jeżeli w oświadczeniu o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi, wpisanym do ewidencji oświadczeń wskazano okres pracy, którego koniec przypada w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, cudzoziemiec może wykonywać pracę określoną oświadczeniem na rzecz podmiotu, który złożył oświadczenie, w okresie lub okresach nieobjętych oświadczeniem do upływu 30 dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni, bez zezwolenia na pracę.

Dodatkowego okresu wykonywania pracy, o którym mowa powyżej (bez zezwolenia na pracę) nie wlicza się do okresu wykonywania pracy, o którym mowa w art. 87 ust. 3 i art. 88z ust. 2 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.