Gdy egzystencja danej osoby jest uzależniona w dużej mierze od pomocy osób bliskich, od organu rozważającego możliwość umieszczenia tej osoby w domu pomocy społecznej należy oczekiwać, że zbada obiektywną możliwość osób bliskich do świadczenia opieki. Tak wskazał, z uzasadnieniu wyroku WSA w Krakowie.

W rozpatrywanej sprawie dotyczącej wniosku o umieszczenie w domu pomocy społecznej Sąd, odnosząc się do okoliczności sprawy, wskazał, że egzystencja skarżącej była ściśle uzależniona od dwóch czynników – pomocy ze strony opiekunki środowiskowej oraz pomocy ze strony osób bliskich. Z dokonanych ustaleń jednoznacznie wynikało, że skarżąca mogła liczyć wyłącznie na pomoc jednego syna, ponieważ drugi syn nie żyje, a z pozostałą rodziną jest skonfliktowana. Jednocześnie syn, który do tej pory systematycznie jej pomagał, jak twierdziła skarżąca – nie był w stanie dłużej zapewnić jej takiego wsparcia. Jest chory i nie radzi sobie z opieką nad matką, a w przyszłości czeka go operacja, która całkowicie wykluczy jego pomoc. Sąd uchylając decyzje podjęte w obu instancjach, wskazał że organy w ogóle nie odniosły się do tej okoliczności, choć jest oczywiste, że brak wsparcia ze strony syna diametralnie zmienia sytuację życiową skarżącej.

Wyrok WSA w Krakowie z 10 grudnia 2019 r. sygn. III SA/Kr 1155/19.

Źródło: CBOSA