Decyzja w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego zapada na gruncie aktualnego stanu faktycznego, a fakt, że oszczędności skarżącej mogą się wyczerpać stanowi okoliczność przyszłościową, która nie może stać się przesłanką do przyznania jej zasiłku w chwili obecnej, chroniąc jej zasoby pieniężne przed wyczerpaniem. Tak wynika z Wyroku WSA w Krakowie z 8 października 2019 r. sygn. III SA/Kr 792/19.

Sąd wskazał, że choć skarżąca spełnia przesłanki wymienione w art. 38 ustawy o pomocy społecznej, warunkujące przyznanie wnioskowanego przez nią zasiłku, nie można tracić z oczu ogólnych zasad przyznawania pomocy. Z art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej jednoznacznie wynika, że pomoc społeczna przysługuje wyłącznie tym osobom, które same nie są w stanie pokonać trudnych sytuacji życiowych, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Fakt, że skarżąca dysponuje środkami finansowymi w wysokości 40.000 zł, w chwili obecnej lokuje ją poza kręgiem osób mogących skutecznie domagać się wparcia. Z całą pewnością kwota ta stanowi zasób pieniężny na ten moment pozwalający skarżącej samodzielnie zaspokoić jej potrzeby życiowe, a pomoc społeczna ma charakter subsydiarny, co oznacza, że przysługuje wyłącznie w tych przypadkach, gdy wnioskodawcy nie są w stanie same pokonać trudnych sytuacji życiowych.

Źródło: CBOSA