W oczywistym interesie społecznym pozostaje to, aby cudzoziemiec, o którym mowa w art. 91 ust.1 ustawy o pomocy społecznej, dysponował realnymi możliwościami integrowania się ze społeczeństwem. Fakt zrealizowania przez rodzinę takiego małoletniego cudzoziemca programu integracyjnego przed jego urodzeniem, nie stoi na przeszkodzie temu, aby kolejny program integracyjny, dotyczący wyłącznie tegoż małoletniego, wdrożyć. Wyrok WSA w Gdańsku z 11 lipca 2019 r. sygn. III SA/Gd 287/19.

Sąd wskazał, że niemożliwym jest przyjęcie, że małoletni cudzoziemiec, który urodził się w rodzinie korzystającej w przeszłości z pomocy integracyjnej (tj. cudzoziemiec, który urodził się już po fakcie korzystania z tej pomocy), traci własne uprawnienia do otrzymania takiej pomocy.   Wprawdzie nie można negować faktu, że z punktu widzenia perspektyw integracji ze społeczeństwem polskim sytuacja małoletniego cudzoziemca, który urodził się w rodzinie przebywającej już od jakiegoś czasu na terytorium RP, a tym samym poddanej już procesowi integracji, jest dużo korzystniejsza od sytuacji małoletniego cudzoziemca, który wraz z rodziną dopiero przybył na terytorium RP, niemniej nie wynika stąd, że w stosunku do tego "uprzywilejowanego" cudzoziemca integracja ta wystąpiła automatycznie, tak iż nie zachodzi konieczność poddania się różnego rodzaju działaniom integracyjnym, zasługującym na wsparcie ze środków publicznych. Za punkt wyjścia do oceny powyższej sprawy należy zatem przyjąć fakt, iż każdy cudzoziemiec, posiadający prawo do legalnego pobytu na terytorium RP, wyszczególnione w art. 91 ust.1 ustawy o pomocy społecznej, w obiektywny sposób nabywa własne potrzeby integracyjne, niezależne od potrzeb pozostałych członków jego rodziny (aczkolwiek równolegle występujące).

Źródło: CBOSA