Dofinansowanie do obiadów - forma

Dofinansowanie do obiadów - forma fotolia.pl

Jeżeli osoba nie ma przyznanego gorącego posiłku, a ma przyznaną konkretną kwotę pieniędzy miesięcznie jako dofinansowanie do obiadów, to kwoty tej nie można uznać ani za jednorazowe pieniężne świadczenie socjalne, o którym mowa w art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, albowiem nie jest świadczeniem jednorazowym, ani nie można przyjąć, że osoba otrzymuje jako świadczenie gorący posiłek, a więc świadczenie w naturze, o którym mowa w art. 8 ust. 4 pkt 4 tejże ustawy - tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, sygn. III SA/Kr 589/12.

W niniejszej sprawie decyzją Prezydent Miasta przyznał mieszkańcowi świadczenie w postaci gorącego posiłku. Następnie prezydent zmienił swoją decyzję i świadczenie w tej formie przestało mieszkańcowi przysługiwać. Organ stwierdził, ze na dochód mieszkańca składa się: renta w wysokości 818,74 zł, dodatek mieszkaniowy w kwocie 25,75 zł oraz dofinansowanie do obiadów z Zakładowego funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości 219,70 zł. Jako łączny dochód organ ustalił kwotę 1 064, 19 zł, i uznał, że przekracza on 200% kryterium osoby samotnie gospodarującej tj. 954 zł.

Organ wskazała, że pomoc w postaci posiłku może zostać przyznana osobom, których dochód lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza  150%, a jednocześnie nie przekracza 200% kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej.

W odwołaniu od powyższej decyzji Prezydenta Miasta mieszkaniec wniósł o jej uchylenie, zarzucając organowi I instancji, że ten bezprawnie doliczył do jego dochodu wartość świadczenia w postaci gorącego posiłku oraz dodatek mieszkaniowy. Odwołujący się podniósł, że gorący posiłek jest świadczeniem w naturze, którego wartość, zgodnie z art. 8 ust. 4 pkt 4 ustawy o pomocy społecznej, nie wlicza się do dochodu. Odwołujący się zastrzegł jednak, że gdyby okazało się, że gorący posiłek nie jest świadczeniem w naturze, to wówczas należy uznać go za jednorazowe pieniężne świadczenie socjalne (art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej) albo zasiłek celowy w rozumieniu art. 8 ust. 4 pkt 2 wymienionej wyżej ustawy, które także nie wlicza się do dochodu. Zdaniem mieszkańca dodatek mieszkaniowy pełni podobną funkcję jak świadczenia wymienione w art. 8 ust. 4 pkt 1, 2, 4 ustawy o pomocy społecznej i dlatego nie powinno się wliczać go do dochodu.

Sąd nie podzielił stanowiska skarżące i wskazał, że skarżący, co wynika z akt sprawy, nie ma przyznanego gorącego posiłku, a ma przyznaną konkretną kwotę w wysokości 219,70 zł miesięcznie jako dofinansowanie do obiadów. Kwoty tej nie można więc uznać ani za jednorazowe pieniężne świadczenie socjalne, o którym mowa w art. 8 ust. 4 pkt 1 omawianej ustawy, albowiem nie jest świadczeniem jednorazowym, ani nie można przyjąć, że skarżący otrzymuje jako świadczenie gorący posiłek, a więc świadczenie w naturze, o którym mowa w art. 8 ust. 4 pkt 4 tej ustawy, albowiem kwota 219,70 zł miesięcznie jest przyznana w formie pieniężnej z przeznaczeniem na zakup obiadów. Takie samo stanowisko Sąd zajmuje w kwestii dodatku mieszkaniowego przyznanego skarżącemu nie jednorazowo i w formie pieniężnej z przeznaczeniem na pokrycie kosztów mieszkania. Zdaniem Sądu, nie można obu tych kwot przyjąć za zasiłek celowy, który z racji wysokości dochodu (renty) skarżącego nie mógłby być mu przyznany na podstawie art. 39 ustawy o pomocy społecznej, a także z uwagi na to, że pojęciem zasiłku celowego posługuje się ustawa o pomocy społecznej, a kwota stanowiąca dofinansowanie do obiadów i kwota dodatku mieszkaniowego nie zostały przyznane skarżącemu na podstawie tej ustawy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 marca 2013 r., sygn. III SA/Kr 589/12.

Źródło: CBOSA 

Sob., 25 Mj. 2019 0 Komentarzy Dodane przez: Patrycja Grebla-Tarasek