Art. 41 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej w sposób jednoznaczny wskazuje na wyjątkowy charakter specjalnego zasiłku celowego. O możliwości jego przyznania nie decyduje bowiem dochód strony, lecz sytuacja życiowa, w której się ona znalazła. Szczególne przypadki, o których mowa w tym przepisie, muszą być wyraziste i odbiegające od sytuacji osób kwalifikujących się do otrzymania pomocy przy spełnieniu kryterium dochodowego. Wyrok WSA w Poznaniu z 20 lutego 2019 r. sygn. II SA/Po 992/18.

Odnosząc się do okoliczności spraw sąd wskazał, że sytuacja życiowa skarżącej (z jednej strony trudna ze względu na stan zdrowia i niepełnosprawność, a z drugiej strony polepszona przez posiadanie stałego dochodu przekraczającego kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej), nie jest sytuacją, która – jako taka – może kwalifikować się jako "szczególnie uzasadniony przypadek" w rozumieniu art. 41 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej. Dodatkowo przemawia za taką oceną charakter zgłoszonych potrzeb (zasiłek na rehabilitację, na remont domu oraz prace dezynfekująco-czyszczące, na zakup biletów ZTM lub opłacenie taksówki, na urlop, na zakup klimatyzatorów oraz rekompensata za wyrządzone krzywdy), które stanowią kategorię planowanych wydatków, lub wydatków ponad konieczne potrzeby bytowe. 

Wyrok jest nieprawomocny.

Źródło: CBOSA