Istota podniesionych zarzutów i ich charakter wymaga w pierwszej kolejności odniesienia się do zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego. W oparciu o tę podstawę skarga kasacyjna wywodzi naruszenie przez Sąd I instancji art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej polegające na dokonaniu błędnej kwalifikacji formy świadczenia pracy w kontekście wymogów, jakie ustawa zakreśla osobom kierującym jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej.

Odmawiając słuszności przedstawionej argumentacji wypada podkreślić, że art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej przewiduje m.in., iż osoba na takim stanowisku obowiązana jest posiadać "co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej". Mając na uwadze użyte w tym zakresie sformułowanie, zważywszy na charakter i specyfikę zadań jakie spoczywają na osobie kierującej jednostką organizacyjną pomocy społecznej, należy przyjąć, że wymóg formalny dotyczący stażu pracy odnosi się do świadczenia pracy w ramach jednostek bezpośrednio realizujących pomoc społeczną. Nie sposób zaliczyć do takiej pracy wykonywanie obowiązków w ramach instytucji sprawującej funkcje kontrolne, czy nadzorcze, które nie wiążą się z bezpośrednim przyznawaniem świadczeń z pomocy społecznej, rozpoznawaniem wniosków, czy prowadzeniem postępowania nakierowanego na zaspokojenie potrzeb wnioskodawców. Z pewnością zaś nie można przyjąć, że wymóg ten spełnia osoba, która została zatrudniona do pełnienia funkcji pomocniczych w organie odwoławczym, tj. w samorządowym kolegium odwoławczym. Zgodzić się zatem należy z Sądem I instancji, że wykonywanie przez (...) czynności administracyjnych w ramach umowy o pracę na stanowisku (...) w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w (...), nie można uznać za świadczenie pracy w pomocy społecznej.

Nie sposób również uznać za usprawiedliwione argumenty dotyczące niezaliczenia na poczet wymaganego stażu pracy działalności w ramach wolontariatu. Podkreślić trzeba, że art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej co do zasady nie wyklucza zaliczenia na poczet wymaganego stażu pracy współpracy w ramach wolontariatu. Jednakże przyjąć należy, że będzie to możliwe jedynie wówczas, gdy jest to jedyna aktywność zawodowa danej osoby, którą może wykonywać każdego dnia w pełnym wymiarze czasu pracy. W sytuacji natomiast, gdy wolontariat stanowi dodatkową aktywność osoby czynnej zawodowo, to uprawnienie do zaliczenia stażu pracy w omawianym trybie należy wiązać ze świadczeniem pracy zasadniczej.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 czerwca 2018 r., I OSK 1961/16

Źródło: CBOSA