Pobyt w domu pomocy społecznej nie może więc pozbawiać jego mieszkańca prawa do ubiegania się o świadczenia z pomocy społecznej na zasadach ogólnych, a art. 58 ustawy o pomocy społecznej nie stanowi samodzielnej podstawy odmowy świadczeń. Tak wynika z uzasadnienia wyroku WSA w Olsztynie z 9 października 2018 r. sygn. II SA/Ol 650/18.

W uzasadnieniu orzeczenia sąd wskazał, że domy pomocy społecznej zobowiązane są do pokrywania wydatków związanych z pobytem pensjonariusza w placówce. Placówkę taką obciążają więc wydatki dotyczące zapewnienia całodobowej opieki oraz zaspokojenia niezbędnych potrzeb społeczno-bytowych. O ile więc całodobowa opieka w całości powinna być finansowana przez placówkę, o tyle pozostałe potrzeby bytowe pensjonariusza zaspokajane są ze środków tej placówki tylko w niezbędnym zakresie.

Dalej sąd wskazał, że w przypadku więc, gdy pensjonariusz domu pomocy społecznej wnioskuje o przyznanie określonego w art. 36 świadczenia z pomocy społecznej, zawsze należy brać pod uwagę zakres i stopień zaspokojenia potrzeb wnioskodawcy przez dom, jak również to, że w zasięgu działania pomocy społecznej znajdują się tylko potrzeby niezbędne.

Źródło: CBOSA