Wydanie decyzji w przedmiocie przyznania pomocy w formie usług opiekuńczych musi być poprzedzone wyjaśnieniem rzeczywistej sytuacji strony, nie tylko sytuacji materialnej, ale całej sytuacji życiowej wnioskodawcy. Wyrok WSA w Łodzi z 12 lipca 2018 r. sygn. II SA/Łd 112/18.

W rozpatrywanej sprawie strona choruje na zanik mięśni. Organ zwolnił stronę częściowo z ponoszenia odpłatności za usługi opiekuńcze i ustalił odpłatność na kwotę 5,58 zł, co stanowiło 30% pełnego kosztu godziny usług wynoszącego 18,60 zł oraz 6,60 zł w soboty. Dotychczasowe opłaty wynosiły 0,55 zł/godz. w dni powszednie i 1,10 zł/godz. w soboty. 

Strona odwołała się najpierw do SKO, później zaskarżyła decyzję do sądu administracyjnego.  Odnosząc się do okoliczności sprawy Sąd wskazał, że organ winien wziąć pod uwagę także stanu zdrowia strony ograniczenia z tym związane, sytuację mieszkaniową, koszty utrzymania i opłacenia niezbędnych leków, środków medycznych i usług bez których strona nie jest w stanie funkcjonować (np. rehabilitacja, przewóz i sprzęt specjalistyczny, czy pozostałe usługi opiekuńcze itp.), a uzasadnienie decyzji niewątpliwie musi zawierać adekwatną ocenę tej sytuacji.

Sąd wziął pod uwagę wydatki jakie strona musi ponosić na utrzymanie oraz opiekę, jej stan zdrowia (skarżąca nie jest zdolna do samodzielnej egzystencji, jest osobą leżącą i pampersowaną, porusza jedynie prawą ręką, często dochodzi do powstawania odleżyn) oraz sytuacje rodzinną (skarżąca jest osobą samotną, rodzice nie żyją, nie ma żadnej rodziny).

W ocenie Sądu, rozpoznając wniosek skarżącej, organy powinny były dokonać oceny, jakie są realne możliwości finansowe skarżącej, w kontekście potrzeb odpowiadających godności człowieka, uwzględniając konieczne przy jej chorobie koszty leczenia, rehabilitacji i opieki. Sąd uchylając decyzję organów I i II instancji zwrócił uwagę, że oczywiste, że sama choroba skarżącej (zanik mięśni) generuje znaczne koszty, które rosną wraz z jej postępem.

Źródło: CBOSA