Dopiero, gdyby dom pomocy społecznej nie miał prawnego obowiązku zapewnienie niezbędnej potrzeby bytowej, a skarżący nie miał jej zapewnionej i przy wykorzystaniu własnych możliwości i zasobów nie byłby w stanie zakupić odzieży i obuwia, wówczas organy pomocy społecznej powinny rozważyć, czy nie byłoby zasadne wsparcie pomocą skarżącego w formie zasiłku celowego. Wyrok WSA w Krakowie z 21 marca 2018 r. sygn. III SA/Kr 1138/17.

Sąd wskazał, że zarówno odzież, jak i obuwie są zapewniane każdemu mieszkańcowi domu pomocy społecznej, który tego potrzebuje, a który nie posiada własnej odzieży i obuwia oraz, co także ważne w kontekście podnoszonych przez skarżącego kwestii związanych z niewystarczającą wysokością środków pozostałych po uiszczeniu opłaty za przebywanie w domu pomocy społecznej, możliwości ich zakupienia z własnych środków. Nie jest więc zasadne twierdzenie, że w takiej sytuacji istnieje już po stronie beneficjenta roszczenie o przyznanie żądanego świadczenia z ustawy o pomocy społecznej. Zwrócić należy bowiem uwagę, że w tym konkretnym przypadku nie można skutecznie zarzucić organom niewłaściwego działania, skoro domy pomocy społecznej, w tym ten w którym skarżący przebywa, zapewniają z mocy prawa zaspokojenie niezbędnej potrzeby bytowej w zakresie odzieży i obuwia. Rzeczywiście organ pomocy społecznej, oceniając sytuację materialną danej osoby, może wybrać sposób i formę pomocy najbardziej adekwatną, zważając przy tym na ograniczone możliwości pomocy społeczne jako instytucji. Jednocześnie organ musi uwzględniać wysokość przyznanych już świadczeń i dokonywać stosownego rozdziału środków tak, aby z pomocy społecznej skorzystała jak największa liczba potrzebujących, gdyż tylko takie postępowanie jest zgodne z zasadami sprawiedliwości społecznej oraz zasadami wynikającymi z art. 3 ust. 3 i 4 ustawy o pomocy społecznej.

Ponieważ skarżący podnosił, że dom pomocy społecznej nie zabezpiecza jego potrzeb, sąd uzasadniając wyrok podkreślił, że jeżeli nawet twierdzenia te były prawdziwe, to kwestie te reguluje odpowiednio regulamin danego domu pomocy społecznej. Skarżący powinien więc ponowić swoją prośbę, kierując ją bezpośrednio do dyrektora danej placówki bądź uprzednio do odpowiedniego pracownika socjalnego, a gdy to koniecznie wystąpić pisemnie ze skargą do dyrektora domu pomocy społecznej na niewypełnianie obowiązków w tym zakresie.

Źródło: CBOSA