Strona ma prawo ubiegać się o wsparcie od organu pomocy społecznej nawet w sytuacji, gdy takiego wsparcia w różnej formie organy pomocy społecznej już skarżącej udzieliły. Wyrok WSA w Krakowie z 6 lutego 2018 r. sygn. III SA/Kr 1525/17.

Sąd wskazał, ze organy mają się kierować celami i zasadami wskazanymi w ustawie o pomocy społecznej, a więc ogólnie rzecz biorąc adekwatnością form pomocy do aktualnej sytuacji życiowej, dochodowej i materialnej beneficjenta. Udzielenie już wsparcia nie może zatem pociągać za sobą automatycznej odmowy sfinansowania żądanych celów. Sąd przyznał, że w świetle treści art. 3 ustawy o pomocy społecznej, nie można wyprowadzać wniosku o dopuszczalności uczynienia z pomocy społecznej stałego źródła dochodów. Interpretacja taka pozostawałaby bowiem w sprzeczności z intencją ustawodawcy, który pomocy społecznej wyznaczył jedynie funkcję wspierania tych wysiłków, a nie ich zastępowania. W związku z tym sam fakt spełnienia kryteriów ustawowych nie oznacza automatycznego przyznania osobie zainteresowanej świadczenia (zasiłku celowego) i w wysokości zgodnej z oczekiwaniami i żądaniami. Zwrócić jednak należy uwagę, że za każdym razem organ powinien dokonać oceny, które ze świadczeń w danej sytuacji są najistotniejsze, niezbędne, przy jednoczesnym prawie odmowy uwzględnienia części żądań z uwagi właśnie i na ten podniesiony aspekt. Wielokrotność składania żądań może więc w danej sytuacji faktycznej jedynie determinować rozmiar tej pomocy, chyba że już na ten cel co dopiero świadczenie zostało beneficjentowi przyznane bądź osoba żąda zupełnie niepotrzebnych dla swojej egzystencji świadczeń.

Źródło: CBOSA