Artykuł 78 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy określa zasady zaliczenia świadczeń dla bezrobotnych na poczet świadczeń przyznawanych przez organy rentowe.

W myśl ust. 4 powołanego przepisu w przypadku przyznania bezrobotnemu prawa do:

a) emerytury,
b) świadczenia przedemerytalnego,
c) renty z tytułu niezdolności do pracy lub służby, o której mowa w art. 71 ust. 2 pkt 1,
d) renty szkoleniowej,
e) renty socjalnej,
f) zasiłku macierzyńskiego,
g) zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego,
h) zasiłku chorobowego,
i) świadczenia rehabilitacyjnego lub
j) renty rodzinnej

w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę na okres, w którym był bezrobotny, pozbawienie statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku następuje za okres, za który przyznano powyżej opisane świadczenia we wskazanej wysokości.

Jak wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 14 grudnia 2017 r. III SA/Kr 1184/17 w sytuacji, w której bezrobotny spełnia przesłanki z art. 78 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, pozbawienie go statusu bezrobotnego winno nastąpić w oparciu o powyższy przepis, a nie w oparciu o normę ogólną wynikającą z art. 33 ust. 4 pkt 1 cytowanej ustawy.