Skierowanie do domu pomocy społecznej nie jest uzależnione od wcześniejszego skorzystania przez stronę z usług opiekuńczych. Tak wynika z wyroku WSA w Gdańsku z 2 lutego 2017 r. (sygn. III SA/Gd 1036/16).
Sąd wskazał, że stosując ustawę o pomocy społecznej, organy administracyjne nie powinny absolutyzować żadnej z form pomocy społecznej. Obowiązująca regulacja prawna nie wprowadza hierarchii form opieki nad osobami potrzebującymi, nakazującej stosowanie tych form w ściśle określonej kolejności. Na gruncie art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej umieszczenie osoby w domu pomocy społecznej jest uzależnione od niemożności zapewnienia tej osobie usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania. Niemożność zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania oznacza niemożliwość przyznania ich w zakresie, jaki jest niezbędny osobie potrzebującej w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych. Wymagana przepisem art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej przesłanka niemożności zapewnienia niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych nie wiąże się z wymogiem faktycznego z nich korzystania i stwierdzenia ich nieadekwatności do potrzeb osoby ubiegającej się o umieszczenie w domu pomocy społecznej.
Źródło: CBOSA