"Opiekę naprzemienną", o której mowa w  ustawie o o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci należy wiązać z sytuacją, w której z orzeczenia sądu wynika, że rodzice rozwiedzeni lub żyjący w separacji lub żyjący w rozłączeniu sprawują opiekę nad wspólnym dzieckiem - na przemian, w mniej więcej równych, powtarzających się, następujących po sobie okresach i że obojgu rodzicom pozostawiono władzę rodzicielską. Wiąże się to - w konsekwencji - z faktycznym zamieszkiwaniem dziecka z obojgiem rodziców - na przemian. Tak wynika z wyroku WSA w Gdańsku z 26 stycznia 2017 r. (sygn. III SA/Gd 1051/16).

Odnosząc się do okoliczności rozpatrywanej sprawy sąd uznał, że brak podstaw do stwierdzenia, że dziecko skarżącego jest pod opieką naprzemienną obojga rodziców. W sprawie istniało jedynie orzeczenie sądu na podstawie, którego skarżący mógł realizować prawo do kontaktów z córką natomiast orzeczenie to z uwagi na treść nie może stanowić podstawy ustalenia, iż jest to opieka naprzemienna.

Sąd pokreślił, że utrzymywanie kontaktów z dzieckiem, ich faktyczna realizacja przez rodziców oraz fakt wywiązywania się przez skarżącego z obowiązku alimentacyjnego nie może zastępować wymaganego przez ustawę orzeczenia sądu.

Źródło: CBOSA