Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

Nienależnie pobrane świadczenia rodzinne (cz. 2)

Nienależnie pobrane świadczenia rodzinne (cz. 2) fotolia.pl

Za nienależnie pobrane świadczenia rodzinne uważa się również świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą te świadczenia (art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Z powołanego przepisu wynika, że strona która ubiegała się o przyznanie świadczenia i pobrała je nienależnie musi posiadać świadomość negatywnego działania. Mimo i powołany przepis nie przewiduje, że warunkiem zastosowania sankcji zwrotu świadczenia jest obowiązek pouczenia strony, należy pamiętać o zgodnie z zasadami prowadzenia postępowania administracyjnego organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego.

Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek (art. 9 KPA). Przykładowo jeżeli w toku postępowania o przyznanie świadczenia strona oświadczyła organowi, że jest osobą samotnie wychowującą dziecko ale jednocześnie nie rozumiała bądź nie znała definicji ustawowej tego pojęcia wynikającej a art. 3 pkt 17a ustawy o świadczeniach rodzinnych, trudno w takim przypadku zarzucić stronie świadome wprowadzenie organu w błąd. Jak już wspomniałam w poprzednim artykule świadczenia rodzinne często są kierowane do osób niezaradnych życiowo, co organ musi mieć na względzie prowadząc postępowanie. To na organie spoczywa obowiązek wykazania, że świadczenie zostało nienależnie pobrane.

W Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2008 r. I SA/Wa 1485/2007 LexPolonica nr 1983276 wskazano, że „jeżeli organy prowadząc w prawidłowy sposób postępowanie dowodowe nie dały wiary wyjaśnieniom strony, lecz oparły się na materiałach zebranych w sprawie i przyjęły odmienną od zaprezentowanej przez skarżącą ocenę zaistniałych okoliczności, a przy tym właściwie i logicznie uzasadniły swe stanowisko w wydanych decyzjach, to nie można zarzucić tym organom naruszenia prawa.”

Pon., 4 Lp. 2011 0 Komentarzy Dodane przez: Bernadeta Skóbel