Interoperacyjność – zgodnie z definicją – to zdolność różnych podmiotów oraz używanych przez nie systemów teleinformatycznych i rejestrów publicznych do współdziałania na rzecz osiągnięcia wzajemnie korzystnych i uzgodnionych celów, z uwzględnieniem współdzielenia informacji i wiedzy przez wspierane przez nie procesy biznesowe realizowane za pomocą wymiany danych za pośrednictwem wykorzystywanych przez te podmioty systemów teleinformatycznych. Znowelizowana ustawa z dnia 17 lutego 2005 roku o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne nałożyła na Radę Ministrów obowiązek opracowania Krajowych Ram Interoperacyjności.

Ramy te zostaną określone w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie Krajowych Ram Interoperacyjności, minimalnych wymagań dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w formie elektronicznej oraz minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych, którego projekt został skierowany do zaopiniowania na najbliższym posiedzeniu Zespołu ds. Społeczeństwa Informacyjnego Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.

Zgodnie z powołanym projektem interoperacyjność ma być osiągnięta poprzez:

1. ujednolicenie, rozumiane jako zastosowanie tego samego typu sprzętu, oprogramowania, tych samych standardów, polityk, procedur i norm przez różne podmioty realizujące zadania publiczne;
2.  wymienność, rozumianą w ten sposób, że jeden produkt, proces lub usługa mogą być zastąpione innymi bez zakłócenia wymiany informacji pomiędzy podmiotami realizującymi zadania publiczne lub pomiędzy tymi podmiotami a ich klientami, przy jednoczesnym spełnieniu wszystkich wymagań funkcjonalnych i pozafunkcjonalnych współpracujących systemów;
3. zgodność, rozumianą jako przydatność produktów, procesów lub usług przeznaczonych do wspólnego użytkowania, pod specyficznymi warunkami zapewniającymi spełnienie istotnych wymagań i przy braku niepożądanych oddziaływań.

Osoby zainteresowane szczegółami zachęcamy do zapoznania się z całością projektu rozporządzenia.