Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o drogach publicznych zabrania się dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego.

Przepis ten precyzuje także, jakich czynności w szczególności dotyczy zakaz. Katalog ma charakter otwarty. 

Wyjątkiem - od zasady określonej w powyższym przepisie - jest art. 39 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam, może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej. Właściwy zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia w przypadkach wskazanych w powołanym przepisie. 

Z kolei zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg, wymaga zezwolenia zarządcy drogi, wydanego w drodze decyzji administracyjnej - zezwolenie nie jest wymagane w przypadku zawarcia umowy, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c.

Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy:

1) prowadzenia robót w pasie drogowym;

2) umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego;

3) umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam;

4) zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku (wyrok z dnia 21 lutego 2019 r., III SA/Gd 803/18) zezwolenie na zajęcie pasa drogowego stanowi odstąpienie od wyrażonego w art. 39 ust. 1 ustawy zakazu i może nastąpić jedynie w szczególnie uzasadnionych przypadkach (art. 39 ust. 3 u.d.p.). Ponieważ stanowi wyjątek od zasady nie może być interpretowane rozszerzające. Celem zakazu wyrażonego w art. 39 ust. 1 ustawy jest bowiem bezpieczeństwo ruchu drogowego i bezwzględna ochrona pasa drogowego.

Sąd podniósł, także że decyzja wydana w trybie art. 40 ust. 1 w zw. z art. 39 ust. 1 i 3 ustawy ma charakter uznaniowy, czyli jest podejmowana w ramach tzw. uznania administracyjnego. Oznacza to, że organ administracyjny może podjąć w sprawie rozstrzygnięcie, ale nie ma nakazu ustalenia określonej jego treści. W konsekwencji może przyznać wnioskowane świadczenie lub odmówić jego przyznania czy też przyznać je w innym rozmiarze.

Źródło: LEX