Zgodnie z art. 140aa ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym za przejazd po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych bez zezwolenia, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, lub niezgodnie z warunkami określonymi dla tego zezwolenia nakłada się karę pieniężną, w drodze decyzji administracyjnej. Z kolei z ust. 3 art. 140aa przywołanej ustawy wynika, że na jego gruncie ustawodawca określił zamknięty krąg podmiotów, na które może być nałożona wymieniona kara pieniężna, stanowiąc w tej mierze, między innymi, że adresatem decyzji o jej nałożeniu może być również podmiot wykonujący inne czynności związane z przejazdem pojazdu nienormatywnego, w szczególności organizator transportu, nadawca, odbiorca lub spedytor, jeżeli okoliczności lub dowody wskazują, że podmiot ten miał wpływ lub godził się na powstanie naruszenia (pkt 3).

Jeżeli ustawa - Prawo o ruchu drogowym nie stanowi o tym, jak należałoby rozumieć pojęcia "organizatora transportu", "nadawcy", "odbiorcy" i "spedytora", a więc innymi słowy, jaki podmiot "wykonujący inne czynności związane z przejazdem pojazdu nienormatywnego" należałoby uznać za "organizatora transportu", "nadawcę", "odbiorcę", czy też "spedytora", w rozumieniu przywołanego przepisu prawa, to za oczywisty należałoby uznać wniosek - znajdujący przecież swoje uzasadnienie w obowiązujących regułach wykładni - odnośnie do potrzeby rekonstruowania treści wymienionych pojęć w oparciu o regulację prawną właściwą dla nich z uwagi na przedmiot jej normowania. W tej zaś mierze - co uznać należy za równie oczywiste z uwagi na siatkę pojęciową, którą operuje ustawodawca - źródła pochodzenia wymienionych pojęć, a co za tym idzie podstawowych przesłanek odnośnie do ustalenia ich sensu normatywnego, trzeba poszukiwać na gruncie ustawy Prawo przewozowe oraz ustawy Kodeks cywilny, której regulacje w zakresie odnoszącym, się do umowy przewozu oraz umowy spedycji mają charakter subsydiarny (por. art. 775 i art. 795 k.c.), a także w ograniczonym zakresie, na gruncie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (por. art. 4 pkt 14b).

Wyrok NSA z dnia 27 lipca 2020 r., sygn. akt: II GSK 116/18