Rację mają organy wskazując, że zaświadczenie o ukończeniu kursu z 1985 roku, którym legitymuje się Skarżący jest nieważne na gruncie obecnie obowiązującej ustawy o kierujących pojazdami i nie może uzasadniać wpisu do ewidencji instruktorów, jednak na podstawie art. 130 ust. 6 pkt 1 u.k.p. Skarżący winien być traktowana tak jak osoba spełniająca wymagania z art. 33 ust. 6 pkt 1 ustawy – to konkluzja z niedawnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Sąd podkreślił, że ustawodawca przewidział ciągłość uprawnień do wykonywania czynności instruktora nauki jazdy. Wskazał też, że w omawianej sprawie Skarżący spełniał wymagania określone art. 130 ust. 6 pkt 1 i pkt 2 u.k.p., gdyż na dzień wejścia w życie tej ustawy był osobą uprawnioną do wykonywania czynności instruktora nauki jazdy. We wskazanej dacie Skarżący był osobą wpisaną do ewidencji, o której mowa w art. 105 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, a zatem winien być traktowany jak osoba spełniająca wymagania, o których mowa w: art. 33 ust. 1 pkt 6 u.k.p. – orzekł WSA.

Ponadto – uwzględniając powyższy nakaz – Sąd uznał, że na gruncie nowej regulacji prawnej przy ocenie spełniania przesłanego do wydania decyzji o wpisaniu do ewidencji instruktorów nauki jazdy organy administracji publicznej uwzględniać powinny, że w zakresie, w jakim zostały wydane zachowują ważność zaświadczenia o ukończeniu z wynikiem pozytywnym kursu dla kandydatów na instruktorów wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym (art. 33 ust. 1 pkt 6 w związku art. 134 ust. 2 i ust. 4 pkt u.k.p.) oraz wymagania określone w ustawie spełnia egzamin sprawdzający kwalifikacje złożony z wynikiem pozytywnym przed komisją powołaną przez wojewodę przed dniem wejścia w życie ustawy (art. 33 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 134 ust. 2 i ust. 4 pkt 4 u.k.p.).

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 lipca 2020 r., III SA/Łd 29/20

Źródło: CBOSA