Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wypowiedział się ostatnio na temat tego, jak powinna brzmieć osnowa decyzji wydawanej na podstawie art. 182 § 2 ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz art. 103 ust. 1 pkt 4 i art. 49 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o kierujących pojazdami. Ponadto Sąd wskazał, jak należy rozstrzygać potencjalny konflikt pomiędzy przepisami rangi ustawowej a rozporządzeniem w sprawie dokumentów.
W ocenie WSA orzeczenie organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, bez powiązania decyzji z okresem, na jaki orzeczono zakaz prowadzenia pojazdu jest czynnością wadliwą, naruszającą art. 182 § 2 k.k.w. Organy administracji wykonujące wyrok sądu karnego są bowiem związane jego treścią, co oznacza, że mogą cofnąć uprawnienie do kierowania pojazdami tylko na ściśle wskazany w wyroku okres. Tego rodzaju rozstrzygnięcie powinno zostać zamieszczone w osnowie decyzji (rozstrzygnięciu decyzji). Nie powinno się rozstrzygać o uprawnieniach lub obowiązkach strony w uzasadnieniu decyzji, które jest innym niż osnowa składnikiem decyzji administracyjnej. Ponadto Sąd przypomniał o tym, że z art. 182 § 2 k.k.w. wprost wynika obowiązek organu cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie orzeczonym w wyroku sądu karnego, zatem konkretyzacja tego zakresu powinna mieć miejsce w sentencji decyzji, a nie w jej uzasadnieniu.
Jak wskazał WSA, powyższej oceny nie zmienia § 17 rozporządzenia w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami. Ustęp 1 tego przepisu stanowi, że w przypadku orzeczenia wyrokiem sądu zakazu kierowania pojazdami na okres przekraczający rok organ wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami bez określenia terminu ważności tej decyzji. Zgodnie natomiast w ustępem 2 tego przepisu w uzasadnieniu decyzji organ wskazuje w szczególności termin rozpoczęcia i zakończenia biegu okresu zakazu kierowania pojazdami.
Wojewódzki Sąd podkreślił, że z § 17 ust. 1 rozporządzenia wynika jedynie obowiązek organu wydania decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami bez określenia terminu ważności tej decyzji. Jak słusznie zauważył według WSA w Gliwicach WSA w Lublinie w wyroku z dnia 28 lutego 2017 r. sygn. III SA/Lu 1080/16, czym innym jednak jest kwestia określenia terminu ważności decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, a czym innymi, wynikający z art. 182 § 2 k.k.w., obowiązek oznaczenia w decyzji okresu, na jaki cofnięto uprawnienie do kierowania pojazdami. W konsekwencji też nałożony na organ obowiązek wydawania decyzji bez określenia terminu jej ważności nie wyłącza obowiązku oznaczenia w decyzji okresu, na jaki cofnięto uprawnienie do kierowania pojazdami.
W ocenie WSA w Gliwicach, nawet gdyby jednak uznać przez posłużenie się w § 17 rozporządzenia formułą „wydaje decyzję... bez określenia terminu ważności tej decyzji”, prawodawca wyłączył możność oznaczania w decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami okresu, na jaki cofnięto uprawnienie, na co pośrednio może także wskazywać treść § 12 ust. 3 rozporządzenia, to i tak powyższe nie powinno prowadzić do zaniechania wykonania przez organy administracji obowiązku wynikającego z art. 182 § 2 k.k.w. Zaistniałaby bowiem wówczas niezgodność dwóch regulacji: przepisu § 17 ust. 1 rozporządzenia i art. 182 § 2 k.k.w. Jak przypomniał Sąd, w sytuacji, gdy ta sama kwestia (oznaczanie w decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami okresu, na jaki cofnięto uprawnienie) byłaby w sposób odmienny regulowana ustawą oraz przepisem niższej rangi – rozporządzeniem, organy powinny pominąć przy rozstrzyganiu sprawy rozporządzenie i stosować przepis ustawy.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 31 stycznia 2020 r., II SA/Gl 1593/19
Źródło: CBOSA
