Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie przypomniał o różnicy pomiędzy decyzją ostateczną a prawomocną – w kontekście brzmienia art. 130a ust. 10h ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

W omawianej sprawie Sąd wskazał, że w sposób nieprawidłowy został przez Starostę określony termin płatności poprzez wskazanie „w terminie 30 dni od dnia prawomocności”, gdyż zgodnie z art. 130a ust. 10j termin ten wynosi 30 dni od dnia ostateczności decyzji. Kwestia ta nie pozostaje bez znaczenia dla określenia rozpoczęcia terminu – i co istotne terminu naliczania odsetek. Zgodnie z art 16 § 1 K.p.a. decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne, a decyzje ostateczne, których nie można zaskarżyć do sądu, są prawomocne (§ 3).

Z powyższego, w dużym uproszczeniu wynika, że ostateczne są decyzje organu II instancji, prawomocne zaś decyzje, w stosunku do których upłynął termin do wniesienia skargi do sądu, albo wobec których skarga została przez sąd rozpoznana. Tym samym z oczywistych, niewymagających dodatkowego uzasadniania powodów termin liczony od ostateczności różni się od terminu licznego od prawomocności.

W omawianej sprawie błąd dotyczył także samego obowiązku zapłaty. Z decyzji organu I instancji wynikało, że dotyczy ona wyłącznie należności głównej – w sytuacji, gdy w art 130a ust. 10j Prawa o ruchu drogowym jest również mowa o należnościach ubocznych, tj. odsetkach. Stanowią one konieczny element decyzji, która – co podkreślił Sąd – stanowi tytuł wykonawczy, zatem określony nią obowiązek powinien być jasny, czytelny i przede wszystkim powinien odpowiadać prawu.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 10 grudnia 2019 r., II SA/Rz 1072/19

Źródło: CBOSA