Wierzyciel w ramach dochodzenia opłaty dodatkowej za nieuiszczenie opłaty za parkowanie pojazdu musi dysponować odpowiednimi, klarownymi dowodami – tak można podsumować niedawne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Jak w uzasadnieniu do wyroku wskazał Sąd, analiza akt sprawy prowadziła do wniosku, że Wierzyciel, czyli Prezydent Miasta, nawet nie podjął próby wykazania zasadności dochodzonej opłaty. Zdaniem WSA wręcz należało zauważyć, że poprzestał na stwierdzeniu, że pojazd był zaparkowany w miejscu wyznaczonym znakiem D-18, a tym samym podniesiony zarzut był w jego ocenie nieuzasadniony. W kontekście powyższego Sąd stwierdził, że ocena zasadności zarzutu Skarżącego, w którym wskazał on na nieistnienie obowiązku opłacenia wymaga wykazania z odwołaniem się do dokumentacji fotograficznej (przewidzianej w ww. aktach prawa miejscowego), że we wskazanych dniach samochód zaparkowano na stanowisku (a nie w obszarze) ustalonym konstrukcyjnie i oznakowanym znakami pionowymi. Tymczasem według WSA z załączonej dokumentacji zdjęciowej takie oznakowanie nie wynika. Na jednym zdjęciu widnieje samochód zobowiązanej, przy czym nie sposób na nim ustalić miejsce postojowe w zakresie oznakowania poziomego, drugie zaś zdjęcie jest nieczytelne i nie sposób na nim nawet wskazać pojazdu zaparkowanego przez Skarżącą. Jak stwierdził Sąd, to czyniło stanowisko Wierzyciela wadliwym – jego rolą było bowiem wykazanie oznakowania zarówno pionowego (w sposób czytelny), jak i poziomego miejsca postoju samochodu Skarżącej.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 listopada 2019 r., I SA/Gl 919/19

Źródło: CBOSA