Postanowienie Sądu w przedmiocie orzeczenia przepadku pojazdu, nie ustaliło w sposób wiążący dla sądów i organów administracji publicznej prawa własności wymienionego powyżej pojazdu. Postanowienie sądu wprawdzie zgodnie z art. 75 i art. 76 Kodeksu postępowania administracyjnego jest dokumentem urzędowym i w myśl art. 76 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego stanowi dowód tego co zostało w nim urzędowo stwierdzone, jednakże w zakresie tego co jest przedmiotem tego postępowania.
Z art. 130a ust. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym wynika, że w sprawach o przepadek pojazdu sąd stwierdza, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, w szczególności, czy usunięcie pojazdu było zasadne i czy w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru, dołożono należytej staranności oraz czy orzeczenie przepadku nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Sąd w sprawie przepadku pojazdu skupia się zatem na kwestiach niezbędnych do orzeczenia o przepadku konkretnego pojazdu, a zatem dotyczy tylko faktu przejścia własności pojazdu na rzecz powiatu (miasta na prawach powiatu). Celem takiego orzeczenia nie było natomiast wiążące ustalenie pozostałych kwestii, w tym kwestii właścicielskich - tym bardziej, że zgodnie z art. 130a ust. 10d Prawa o ruchu drogowym możliwe jest orzeczenie przepadku także takiego pojazdu, w stosunku do którego nie ustalono właściciela ani osoby uprawnionej. Rozwiązanie takie jest możliwe dlatego, że nabycie prawa własności przez powiat, które następuje na podstawie konstytutywnego orzeczenia sądu o przepadku jest nabyciem pierwotnym, a nie pochodnym.
Zatem zakres orzekania sądu na podstawie art. 130 ust. 10e jest inny niż organu orzekającego o kosztach związanych z usuwaniem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu na podstawie art. 130 ust. 10h ustawy Prawo o ruchu drogowym. Inne są więc przesłanki rozstrzygania w sprawie przepadku pojazdu, inne zaś w sprawie ponoszenia kosztów.
Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 października 2019 r., sygn. akt: SA/Gl 272/19
