Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi Prokuratora Rejonowego na części uchwał w sprawie cen i opłat za usługi przewozowe. Jaka była argumentacja Sądu przedstawiona w uzasadnieniu?
Skargi nie zasługiwały w ocenie Sądu na uwzględnienie, ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 10 ustawy o publicznym transporcie zborowym rada gminy była ustawowo uprawniona do ustalania opłat za przewóz oraz innych opłat, o których mowa w ustawie – Prawo przewozowe, za usługę świadczoną przez operatora w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Rada Miasta mogła więc skorzystać z ww. art. 15 ust. 1 pkt 10 ustawy o transporcie zbiorowym, który to przepis (mający charakter szczególny) wyłączał ogólną regulację z art. 34a Prawa przewozowego.
Skoro zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 10 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym rada gminy może ustalać opłaty za przewóz i inne opłaty, o których mowa w Prawie przewozowym (tj. m.in. opłaty dodatkowe i manipulacyjne z art. 34a Prawa przewozowego), to zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu dopuszczalne jest w ocenie WSA ustalenie konkretnych stawek kwotowych, a nie tylko sposobu ustalenia tego typu opłat – o którym mówi art. 34a Prawa przewozowego.
Co więcej, Sąd zauważył, że ustalenie w uchwałach konkretnych kwot zgodne było nie tylko z literalnym brzmieniem art. 15 ust.1 pkt 10 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, ale również z zasadą pewności prawa. Opłaty dodatkowe ustalone w zaskarżonej części uchwał miały bowiem niewątpliwie charakter sankcji administracyjnej. Ustalenie tych kwot w sposób ściśle określony, zgodne było więc z konstytucyjną zasadą określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji). Zasada ta jest szczególnie istotna przy tworzeniu przepisów stanowiących podstawę do wymierzania (nakładania) sankcji o charakterze administracyjnym. W literaturze prawniczej podkreśla się, że jedną z cech określoności norm prawa jest precyzyjność przepisów pozwalająca adresatom norm samodzielnie ustalić skutki naruszenia konkretnych przepisów.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 lipca 2019 r., III SA/Kr 474/19
Źródło: CBOSA
