Stosownie do art. 103 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami, starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów. Zgodnie zaś z art. 182 § 2 kodeksu karnego wykonawczego organ, do którego przesłano orzeczenie zawierające zakaz prowadzenia pojazdów, zobowiązany jest cofnąć uprawnienia do ich prowadzenia w orzeczonym zakresie oraz nie może wydać tych uprawnień w okresie obowiązywania zakazu.
Cytowany powyżej przepis stanowi zatem normę prawa materialnego do wydania decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mimo, że jest w akcie prawnym zawierającym przepisy prawa karnego, nienależącym do systemu prawa administracyjnego. Przepis ten wskazuje organ administracji zobowiązany do wydawania rozstrzygnięcia w orzeczonym przez sąd zakresie. Organ ten wykonując wyrok w tym zakresie jest związany jego treścią, a więc może cofnąć uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi na ściśle wskazany okres wynikający z treści wyroku i w określonym przez sąd zakresie i w tym też okresie nie może wydać tych uprawnień.
Wyrażenie w "orzeczonym zakresie" odnosi się przede wszystkim do zakresu przedmiotowego w jakim sąd karny orzekł zakaz prowadzenia pojazdów (czyli kategorii pojazdów do których odnosi się zakaz), lecz przyjąć należy, pojęcie to obejmuje również okres na jaki sąd orzekł zakaz prowadzenia pojazdów. Oznacza to, że cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami musi nastąpić na ściśle oznaczony, określony datami: początkową i końcową, okres, wynikający z orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdu. Nadto tego rodzaju rozstrzygnięcie powinno zostać zamieszczone w osnowie decyzji (rozstrzygnięciu decyzji), nie zaś w jej uzasadnieniu. Treść rozstrzygnięcia jest równoznaczna z udzielonym stronie uprawnieniem lub nałożonym na nią obowiązkiem. Musi ten obowiązek określać konkretnie, całościowo bez niedomówień i możliwości różnej interpretacji, gdyż w przeciwnym wypadku decyzja może być niewykonalna.
Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 czerwca 2019 roku, sygn. akt: II SA/Ol 378/19
