Przepis art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami ustanawia kompetencję organu do wydania decyzji w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy. W myśl tego przepisu starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do ich kwalifikacji. Charakter oraz tryb postępowania nie pozwalają na badanie i ewentualne uwzględnienie takich okoliczności jak pozytywna ocena psychologiczna kierowcy, czy też ilość oraz rodzaj posiadanych uprawnień do kierowania pojazdami, okoliczności te są bowiem dla tej sprawy prawnie obojętne. Istotą postępowania opartego na przepisie art. 114 ustawy jest weryfikacja uprawnień kierowcy w związku z wątpliwościami co do jego umiejętności, których podstawą jest ilość stwierdzonych naruszeń przepisów o ruchu drogowym.

Wskazać należy, że po myśli art. 130 ust. 1 ustawy organ orzekający o skierowaniu na egzamin kontrolny sprawdzający kwalifikacje kierowcy nie ma kompetencji do badania, czy organy kontroli ruchu drogowego dokonały właściwej kwalifikacji zachowań kierowcy (w tym zakresie właściwy jest sąd powszechny), ani czy stwierdzonym naruszeniom przepisów ruchu drogowego przypisano właściwą liczbę punktów. W tym zakresie właściwy jest komendant wojewódzki Policji, którego działanie może być poddane jedynie kontroli sądu administracyjnego w drodze wniesienia skargi na czynności tego organu.

Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 19 czerwca 2019, sygn. akt: II SA/Go 128/19