W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie zatrzymania prawa jazdy na podstawie tego przepisu, właściwy organ (w tym wypadku organem tym jest Starosta) bada ziszczenie się jednej lub kilku przesłanek wymienionych w tym przepisie.

Stanowi to niewątpliwie podstawowy element postępowania dowodowego, gdyż już tylko w przypadku stwierdzenia wystąpienia w sprawie stanu faktycznego odpowiadającego hipotezie jednego z punktów art. 102 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami, działanie organu w przewidzianej w tym przepisie formie jest dopuszczalne.

W wyniku tego postępowania może okazać się, że zachowanie strony wyczerpuje nie tylko dyspozycję pkt 2 lit. c tego unormowania, ale i dyspozycję pkt 3 lit. a oraz pkt 3 lit. b cytowanego przepisu. W takim wypadku prowadzenie trzech oddzielnych postępowań w granicach tej samej sprawy, wyznaczonej dyspozycją art. 102 ust. 1 i to tożsamej zarówno podmiotowo (w stosunku do tej samej osoby - skarżącego), jak i przedmiotowo (w kierunku zatrzymania tego samego dokumentu prawa jazdy), jest niedopuszczalne. Normatywną podstawą regulującą sposób działania organu jest przy tym jeden przepis-art. 102 ust. 1 i nie można tu mówić, by stwierdzenie spełnienia którejkolwiek z przesłanek wymienionych w tym przepisie w ramach jednego postępowania administracyjnego, wykluczało możliwość badania zaistnienia przesłanek pozostałych w ramach tego samego postępowania.

Wyrok WSA w Opolu z dnia 30 kwietnia 2019, sygn. akt: II SA/Op 21/19