W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie zatrzymania prawa jazdy na podstawie art. 102 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami, właściwy organ (w tym wypadku organem tym jest starosta) bada ziszczenie się jednej lub kilku przesłanek wymienionych w tym przepisie. Stanowi to niewątpliwie podstawowy element postępowania dowodowego, gdyż już tylko w przypadku stwierdzenia wystąpienia w sprawie stanu faktycznego odpowiadającego hipotezie jednego z punktów art. 102 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami działanie organu w przewidzianej w tym przepisie formie jest dopuszczalne. Tak wynika z wyroku WSA w Opolu z 11 kwietnia 2019 r. sygn. II SA/Op 20/19.

Sąd wskazał, że w wyniku tego postępowania może okazać się, że zachowanie strony, tak jak miało to miejsce w rozpoznawanej sprawie, wyczerpuje nie tylko dyspozycję pkt 3 lit. "a" tego unormowania, ale i dyspozycję pkt 2 lit. "c" oraz pkt 3 lit. "b" cytowanego przepisu. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w takim wypadku prowadzenie trzech oddzielnych postępowań w granicach tej samej sprawy, wyznaczonej dyspozycją art. 102 ust. 1 ustawy i to tożsamej zarówno podmiotowo (w stosunku do tej samej osoby – skarżącego), jak i przedmiotowo (w kierunku zatrzymania tego samego dokumentu prawa jazdy), jest niedopuszczalne. Normatywną podstawą regulującą sposób działania organu jest przy tym jeden przepis – art. 102 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami i nie można tu mówić, by stwierdzenie spełnienia którejkolwiek z przesłanek wymienionych w tym przepisie w ramach jednego postępowania administracyjnego, wykluczało możliwość badania zaistnienia przesłanek pozostałych w ramach tego samego postępowania.

Orzeczenie jest nieprawomocne.

Źródło: CBOSA