Linia orzecznicza pozostaje bez zmian – w razie wątpliwości to na właścicielu spoczywa ciężar uiszczenia opłat za parkowanie. Tak wynika z niedawnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny w całości podzielił argumentację WSA dotyczącą wykładni przepisu art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych.
Jak wskazał cytowany szeroko przez NSA Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w jego ocenie w rozpoznawanym przypadku Skarżąca nie miała racji podnosząc, że organy administracyjne nie wykazały, iż to właśnie ona w dniach i miejscach podanych w decyzji korzystała z samochodu, gdyż – jak słusznie zauważyły organy administracyjne obu instancji – do wniesienia opłat za postój pojazdu bądź opłat dodatkowych w związku z parkowaniem pojazdu zobowiązany jest podmiot korzystający z dróg, tj. kierowca korzystający ze strefy płatnego parkowania. Może nim być zarówno właściciel, współwłaściciel, jak też osoba, która faktycznie włada samochodem; jednak w takich przypadkach stosuje się domniemanie faktyczne, zgodnie z którym za zobowiązanego uważa się właściciela lub współwłaściciela pojazdu do chwili, gdy ten zwolni się z obowiązku wskazując faktycznego użytkownika samochodu. Tym samym, jak prawidłowo zaznaczył organ, to na właścicielu pojazdu spoczywa ciężar udowodnienia faktu, z którego wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. Ustawa o drogach publicznych nie wymaga od wierzyciela, aby to on wykazał, że obowiązek uiszczenia opłaty parkingowej ciąży na konkretnej osobie – osobie innej od właściciela pojazdu, o ile to taka właśnie osoba rzeczywiście korzystała z pojazdu. Organ jest uprawniony do stosowania domniemania faktycznego, zgodnie z którym za zobowiązanego do zapłaty uważa się właściciela pojazdu aż do chwili, gdy ten zwolni się z obowiązku, wskazując faktycznego użytkownika samochodu. To na właścicielu pojazdu spoczywa zatem ciężar udowodnienia faktu, z którego wywodzi on korzystne dla siebie skutki prawne. Dowód taki musi zaś polegać na wskazaniu konkretnej osoby i wszystkich danych tak, aby było możliwe skuteczne wyegzekwowanie należnych opłat od tej osoby.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2019 r., I GSK 1042/18
Źródło: CBOSA