Jak ocenić brak tablicy kierunkowej bocznej? Pytanie to wynikło na kanwie kary nałożonej na przewoźnika przez Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego, a ostatecznej odpowiedzi musiał udzielić aż Naczelny Sąd Administracyjny.
W przedmiotowej sprawie inspektorzy transportu drogowego przeprowadzili kontrolę drogową autobusu, którym na podstawie licencji transportowej oraz zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym, Skarżąca wykonywała przewóz drogowy osób w ramach linii regularnej. W następstwie stwierdzonego naruszenia polegającego na wykonywaniu przewozu autobusem, który nie odpowiada warunkom technicznym ze względu na rodzaj wykonywanego przewozu regularnego (brak tablicy kierunkowej bocznej) Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją nałożył na Skarżącą karę pieniężną w wysokości 5.000 zł, na podstawie art. 92a ust. 1, 6 i 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym w zw. z lp. 2.5.1 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym za wykonywanie przewozu autobusem, który nie odpowiada wymaganym warunkom technicznym ze względu na rodzaj wykonywanego przewozu regularnego.
GITD podtrzymał rozstrzygnięcie WITD, natomiast WSA przychylił się do stanowiska przewoźnika.
NSA odnosząc się do istoty spornej w sprawie kwestii, a mianowicie prawnej kwalifikacji kontrolowanego przewozu wykonywanego autobusem w relacji do dedykowanych temu przejazdowi na gruncie przepisów obowiązującego prawa warunków technicznych ze względu na rodzaj wykonywanego przewozu regularnego, stwierdził, że skarżący kasacyjnie organ trafnie oraz skutecznie zarzucił Sądowi I instancji niewłaściwe zastosowanie przepisów § 18 ust. 1 pkt 13 i § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia oraz błędną wykładnię postanowień lp. 2.5.1 i lp. 2.5.2 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowy oraz art. 66 ust. 1 i ust. 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym.
Zdaniem Naczelnego Sądu – wbrew stanowisku Sądu I instancji – ujawniony w toku przeprowadzonej kontroli brak bocznej tablicy kierunkowej kwalifikować należy bowiem (tak jak uczyniły organy w rozpatrywanej sprawie) jako naruszenie wymienione pod pozycją lp. 2.5.1 w załączniku nr 3 do ustawy o transporcie drogowym polegające na wykonywaniu przewozu autobusem, który nie odpowiada wymaganym warunkom technicznym ze względu na rodzaj wykonywanego przewozu regularnego. Natomiast wymienioną tablicę kierunkową, ze względu na wykonywany przewóz regularny, nie sposób jest traktować jako (niekonieczny, fakultatywny, niewymagany) element wyposażenia autobusu, którego brak co najwyżej może być kwalifikowany jako naruszenie, o którym mowa pod pozycją lp. 2.5.2 wymienionego Załącznika nr 3.
Naczelny Sąd podniósł, że z przepisów przywołanego rozporządzenia wynika, iż wyposażenie pojazdu (autobusu) w określone w tych przepisach urządzenia lub elementy wyposażenia jest traktowane przez prawodawcę, jako wymagania (warunki) techniczne, które dane pojazdy powinny bezwzględnie spełniać – co w konsekwencji oznacza, że nie ma uzasadnionych podstaw prawnych do tego, aby za element wyposażenia pojazdu (nie zaś za jego warunek/wymóg techniczny w rozumieniu przywołanego rozporządzenia), uznawać rzecz odrębną, niebędącą integralną częścią składową pojazdu.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2019 r., II GSK 340/17
Źródło: CBOSA
