Zgodnie z art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami (...), podlega m.in. osoba posiadająca prawo jazdy, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do stanu jej zdrowia. W takiej sytuacji zgodnie z art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. ustawy Starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy na badanie lekarskie.

Co istotne, w świetle powyższego przepisu zastrzeżenia dotyczące stanu zdrowia muszą być "uzasadnione" i "poważne", a więc okoliczności ustalone przez organ muszą przynajmniej z dużym prawdopodobieństwem wskazywać, że z uwagi na stan zdrowia w stosunku do kierującego mogą występować przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami i powinny zostać zweryfikowane podczas badania lekarskiego. Ostateczne rozstrzygnięcie w tej kwestii powierzone zostało zatem uprawnionym w tym zakresie lekarzom.

Sformułowanie "uzasadnione zastrzeżenia" zawarte w analizowanym przepisie należy interpretować zgodnie z celem ustawy, którym jest zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym i zapobieżenie zagrożeniom w ruchu drogowym, spowodowanym przez osoby, których stan zdrowia może uniemożliwiać sprawne prowadzenie pojazdów. Psychofizyczna kondycja kierowcy jest ważnym czynnikiem wpływającym na bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Dla zachowania bezpieczeństwa niezbędne jest więc czuwanie nad tym, by osoby posiadające uprawnienia do kierowania pojazdami miały wymaganą sprawność nie tylko w chwili ubiegania się o takie uprawnienie, ale także w czasie późniejszym, kiedy korzystają z tych uprawnień. Stąd też ingerencja organów administracji w postaci sprawdzenia stanu zdrowia kierowcy.

Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2019 r. , sygn. akt: I OSK 1103/17