Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

O wysokości opłat za usuwanie pojazdów z drogi i ich parkowanie

O wysokości opłat za usuwanie pojazdów z drogi i ich parkowanie fotolia.pl

Rada powiatu zobowiązana jest do przeanalizowania działań jakie powinny zostać podjęte, aby realizacja zadania przebiegała sprawnie, bez zbędnej zwłoki i przy zapewnieniu ciągłości usług, przy uwzględnieniu ceny za świadczenie tego typu usług na terenie powiatu, którego dotyczy uchwała, a ustalenie końcowych stawek opłat powinno stanowić wypadkową jedynie wymienionych wyżej przesłanek – tak wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olszynie w temacie przyjmowania uchwały ws. wysokości opłat za usuwanie pojazdów z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów w przypadku odstąpienia od wykonania dyspozycji usunięcia pojazdu.

Rada Powiatu podjęła takową uchwałę w sprawie wysokości opłat obowiązujących w roku 2018. Uchwała została podjęta na podstawie art. 130a ust. 6 ustawy – Prawo o ruchu drogowym i art. 40 ustawy o samorządzie powiatowym. W świetle art. 130a ust. 6 rada powiatu ustala stawki opłat za ww. czynności, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu. Stawki nie mogą przekraczać maksymalnych stawek określonych w Prawie o ruchu drogowym, aktualizowanych co roku przez Ministra Finansów.

Prokurator Rejonowy zaskarżył powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Uchwale zarzucił istotne naruszenie prawa, tj. przepisów ustawy o samorządzie powiatowym oraz Prawa o ruchu drogowym poprzez przekroczenie granic swobody regulacyjnej, w ramach której następuje ustalenie opłat. Prokurator podniósł, że rzeczywiste koszty odholowania pojazdów, jak również koszty za dobę przechowywania, ustalone w umowie z podmiotem zewnętrznym, kształtują się w stopniu znacznie niższym w stosunku do przyjętych w uchwale stawek w maksymalnej wysokości określonej obwieszczeniem Ministra Finansów.

Powiat odpierał zarzuty twierdząc, że zasada kalkulacji stawki z uwzględnieniem przesłanki sprawnej realizacji zadań, została przez ustawodawcę pozostawiona swobodnemu uznaniu rady, która ustalając je na wymienionym w uchwale poziomie, wzięła pod uwagę ilość pojazdów usuniętych i nieodebranych przez właścicieli. Zaznaczono również, że w wielu przypadkach powiat realizując przedmiotowe zadanie, nie może odzyskać poniesionych kosztów, przede wszystkim z uwagi na bezskuteczną egzekucję, bądź też w związku z niemożnością ustalenia osoby zobowiązanej do poniesienia tych kosztów. Organ stwierdził, że wszystkie koszty jakie ponosi jednostka samorządu terytorialnego związane z usuwaniem tych pojazdów powinny być w całości pokrywane przez właścicieli tych pojazdów, a nie z dochodów powiatu uzyskiwanych z innych tytułów, takich jak np. sprzedaż majątku czy wpływy z podatków.

WSA w Olsztynie uznał skargę Prokuratora za zasadną. Sąd wskazał, że żadne inne okoliczności, poza wyszczególnionymi w art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym, nie mogą wpływać na sposób realizowania upoważnienia ustawowego. Według WSA uchwała w przedmiocie ustalenia opłat za usunięcie pojazdu i jego przechowywanie będzie zgodna z prawem wtedy, gdy jej treść będzie zdeterminowana wyłącznie koniecznością sprawnej realizacji tych zadań i kosztami usuwania oraz przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, a nie innymi okolicznościami.

Wojewódzki Sąd stwierdził, że Rada Powiatu błędnie zinterpretowała przesłanki „kosztów usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu” oraz „konieczność sprawnej realizacji zadań” – albowiem przy ustalaniu wysokości opłat organ uprawniony był do wzięcia pod uwagę rzeczywistych kosztów usunięcia i przechowania pojazdów ponoszonych przez powiat, czyli wynagrodzenia uzyskiwanego z tego tytułu przez firmę zewnętrzną na podstawie umowy zawartej z organem. WSA po analizie doszedł do wniosku mówiącego o tym, iż dysproporcje pomiędzy kwotami określonymi w uchwale, a kosztami przewidzianymi w zawartej i funkcjonującej umowie są znaczne, a w przypadku kosztów przechowywania wręcz nieporównywalne. Tym samym według Sądu Rada Powiatu nie uwzględniła drugiego z kryteriów, którym powinien się kierować podejmując uchwałę na podstawie art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym – przy ustalaniu wysokości opłat organ uprawniony był bowiem do wzięcia pod uwagę rzeczywistych kosztów usunięcia i przechowywania pojazdów ponoszonych przez powiat, czyli wynagrodzenia uzyskiwanego z tego tytułu przez firmę zewnętrzną na podstawie umowy zawartej z organem.

Sąd podkreślił ponadto, że żadne inne względy, w szczególności odnoszące się do kosztów ponoszonych z tego tytułu przez powiat, kalkulacji strat wynikających z konieczności ponoszenia kosztów, które nie zostaną nigdy zwrócone przez właścicieli odholowanych i przechowywanych na parkingu strzeżonym pojazdów i w konsekwencji ustalenia opłat na takim poziomie, aby ryzyko tych strat chociażby częściowo zminimalizować, nie mogą być – w świetle art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym – brane pod uwagę. 

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 9 stycznia 2019 r., II SA/Ol 814/18

Źródło: CBOSA

Sob., 26 St. 2019 0 Komentarzy Dodane przez: Bartłomiej Zydel