„Organy powinny w sposób precyzyjny określić położenie proponowanych i dozwolonych miejsc sprzedaży obwoźnej obwarzanków, zaznaczając je w sposób czytelny na stosownych mapach i w określonej skali, by w tym zakresie nie było żadnych wątpliwości.” – tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie określił obowiązki organu wydającego decyzje w ramach uznania administracyjnego dotyczące zezwoleń na lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam, a działającego w oparciu m.in. o uchwałę w sprawie utworzenia parku kulturowego.
Jak już wskazano, w omawianej sprawie chodziło o lokalizację miejsca sprzedaży obwoźnej obwarzanków. Prezydent Miasta decyzją – powołując się na ustawę o drogach publicznych – odmówił zainteresowanym (Skarżącym) wydania zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym stoiska do sprzedaży obwarzanków ze względu na fakt, że chodnik jako element pasa drogowego służy obsłudze ruchu pieszych.
Skarżące odwołały się od ww. decyzji, wskutek czego Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję I instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania – uznając, że organ I instancji nie udowodnił w żaden sposób twierdzeń, w szczególności nie przeprowadził badań dotyczących natężenia ruchu. Prezydent Miasta decyzją odmówił ponownie wydania skarżącym zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym stoiska do sprzedaży obwarzanków. W jej uzasadnieniu wskazano, że motywem odmowy jest treść uchwały w sprawie utworzenia parku kulturowego, która dopuszcza lokalizację handlu obwoźnego obwarzankami, ale tylko w lokalizacjach wskazanych w załączniku do przedmiotowej uchwały. SKO utrzymało decyzję Prezydenta w mocy, co skończyło się złożeniem przez Skarżące skargi do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny skargę uwzględnił. W pierwszej kolejności wskazał, że wykładnia przepisów uchwały w sprawie utworzenia parku kulturowego w powiązaniu z art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych prowadzi do następującego wniosku: już ustalenie, iż dany punkt sprzedaży obwoźnej obwarzanków nie znajduje się w miejscu dopuszczonym przez akty prawa miejscowego stanowi wystarczającą przesłankę do odmowy wydania zezwolenia przez zarządcę drogi na zajęcie pasa drogowego.
Przechodząc do sedna WSA zauważył, że w aktach administracyjnych spraw z wniosków Skarżących znajdują się kopie map, na których zaznaczono punkty lokalizacji stoisk sprzedaży obwarzanków, co do których Skarżące zwracały się do organu o uzyskanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego. Mapy te są jednak na tyle nieczytelne, że nie pozwalają na ocenę, czy orzekające organy przekroczyły, czy też nie przekroczyły ram uznania administracyjnego – zwłaszcza, iż w zestawieniu z załącznikiem do uchwały w sprawie utworzenia parku kulturowego, na którym zaznaczono z kolei dopuszczalne punkty sprzedaży nie tylko stoisk handlu obwoźnego, ale i innych obiektów niezwiązanych z drogą, czy potrzebami ruchu drogowego, także nie jest to możliwe bez cienia wątpliwości w tym zakresie, że proponowane przez Skarżące punkty lokalizacji stoisk sprzedaży obwarzanków przez pokrywają się z tymi wskazanymi w załączniku do uchwały. Sąd przypomniał, że nie może dokonując kontroli decyzji administracyjnych czynić ustaleń, czy wskazane we wnioskach Skarżących punkty handlu obwoźnego obwarzanków rzeczywiście nie znajdują się wśród tych dozwolonych.
W tym więc zakresie – jak stwierdził Wojewódzki Sąd – organy nie spełniły wymogów wynikających z postanowień artykułów 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a., które stanowią ograniczenie działania organu w ramach uznania administracyjnego.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 grudnia 2018 r., III SA/Kr 1025/18
Źródło: CBOSA