Nie zwalnia z odpowiedzialności za szkody powstałe z wyniku nie zapewnienia właściwej nawierzchni drogi, fakt że osoba poszkodowana  mieszkała w pobliżu miejsca zdarzenia i z tego względy mogła wiedzieć o istnieniu dziury w nawierzchni. Taki tok rozumowania doprowadziłby do wniosku, iż każdy winien doskonale znać stan nawierzchni znajdujący się w okolicach jego miejsca zamieszkania, w tym każdą dziurę, wyrwę, czy uszkodzenie. Wyrok Sądu Rejonowego w Toruniu z 11 czerwca 2018 r. sygn. I C 1176/17.

W rozpatrywanej sprawie poszkodowana wysiadając z samochodu wpadła nogą w głęboką dziurę w jezdni i doznała złamania V kości śródstopia lewego. Do zdarzenia doszło na drodze publicznej, za utrzymanie której odpowiadał miejski zarząd dróg. Pozwanym w tej sprawie było towarzystwo ubezpieczeniowe, w którym zarząd dróg posiadał polisę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W toku sprawy pozwany podnosił, że w postępowaniu likwidacyjnym ustalono 50% przyczynienie się powódki do zdarzenia, wskazując, że powódka doskonale znała stan nawierzchni drogi prowadzącej do klatki schodowej, gdzie zamieszkuje. Powódka mogła ominąć przeszkodę stawiając stopę na niezapadniętą część chodnika, czego jednak nie uczyniła. Sąd orzekający w sprawie nie podzielił tej argumentacji.

Sąd wskazał, że przyjęcie takiego punktu widzenia skutkowałoby uniknięciem odpowiedzialności. Okoliczność, iż powódka zamieszkiwała w pobliżu miejsca zdarzenia nie oznacza, iż jej obowiązkiem było wiedzieć o wszelkich usterek nawierzchni znajdujących się w okolicy i ich dokładnym usytuowaniu. Na zarządcy drogi ciąży szeroko rozumiany obowiązek wykonywania ogółu prac remontowych i zabezpieczających i przywracających pierwotny (prawidłowy) stan nawierzchni oraz bieżących robót konserwacyjnych, porządkowych i innych, których celem jest poprawa jakości i zwiększenie bezpieczeństwa ruchu, a jego pierwszoplanowym zadaniem jest utrzymanie drogi w stanie wykluczającym narażenie użytkowników na wypadek, pozostający w adekwatnym związku przyczynowym z ich wykorzystaniem.

Orzeczenie jest nieprawomocne. 

Źródło: CBOSA